Παρασκευή, 26 Απρίλιος 2024
Όσο περνούν οι μέρες μετά το Eurogroup της 9ης Μαΐου, τόσο πάει να ξεκαθαρίσει η εικόνα του τι πραγματικά συμφωνήθηκαν (και τι όχι). τι σήμαναν (και τι δεν σήμαναν) τα συμφωνηθέντα. πού οδηγούν (και πού δεν οδηγούν) τα έτσι συμφωνημένα. Ως συνήθως, ο καθένας διαλέγει και κρατάει εκείνα που βολεύουν την προκατάληψή του - ενδεχομένως και την τρέχουσα αυταπάτη του. Κρατούμε την λέξη "αυταπάτη" από του Αλέξη Τσίπρα την πολυσήμαντη - "με πολλές σημασίες" - τοποθέτησή του στην Βουλή στην τελική ευθεία προς το Eurogroup, όταν απάντησε/αντεπετέθη στον Κυριάκο Μητσοτάκη (ο οποίος τον εγκαλούσε, εγκαλούσε συνολικά την πολιτική διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ για ψέματα κατ' εξακολούθησιν...). Εκεί, ο Πρωθυπουργός σάρκασε τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ως επικεφαλής ενός, πλέον, "κόμματος διαμαρτυρίας". κυρίως όμως πήρε την πρωτοβουλία να χαρακτηρίσει όλα όσα άφησε πλέον πίσω της η Κυβέρνηση "αυταπάτες". Αν η στρατηγική αυτή δικαιωθεί, αν δηλαδή η κοινή γνώμη δεχθεί ότι ΑΥΤΗ είναι που αυταπατήθηκε, ΑΥΤΗ που διαψεύσθηκε και ΑΥΤΗ που τώρα προσγειώνεται (για πέμπτη φορά στα έξη χρόνια των Μνημονίων: άλλη ιστορία αυτή), τότε ο ΣΥΡΙΖΑ/η Κυβέρνηση/η Αριστερά μπαίνει σε ριζικά διαφορετική τροχιά.
Πάμε όμως τώρα σε λίγα από αξιολόγηση των αποτελεσμάτων του Eurogroup. Πρώτον, αποδείχθηκε το πασίδηλο αλλά αμφισβητούμενο στην δημόσια συζήτηση: ότι με επενδεδυμένο στην "Ελληνική υπόθεση" τέτοιο πολιτικό κεφάλαια από τους Ευρωπαίους (=τους Γερμανούς), δεν θα αφεθεί να προσαράξει ούτε τώρα το καράβι. Όσες ταρζανιές κι αν κάνει ο τιμονιέρης - άλλωστε σε σύγκριση με τον πλου Βαρουφάκη/Ζωής, τώρα είμαστε σε ειδυλλιακή Ευρωπαϊκότητα! Δεύτερον το είδαμε το βράδυ με την επίσκεψη Τσίπρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Τσιπρικός ΣΥΡΙΖΑ 2016 είναι το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ 2016: η Ευρώπη πάνω απ' όλα, μέχρι συγκινήσεως. "Αυτό θέλει η κοινή γνώμη, αυτό θα της δίνουμε" δείχνει να είναι το νέο μότο.
Τρίτον, σιωπηρά μεν αλλά σαφέστατα, αποδεχθήκαμε - όπως η Κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου το 2012 ... - τον στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος : εκείνοι είχαν δεχθεί 3% του ΑΕΠ για το 2015, τώρα δεχθήκαμε 3,5% για το 2018, for ever after που λένε.(Αν και, υποτίθεται, ανοίγεται ένα παραθυράκι για πιο λογική στοχοθεσία στην συνέχεια - αφού όμως πιάσουμε, ανυποχώρητα, τους τωρινούς στόχους).
Τέταρτον, όντως ξεκινάει η συζήτηση για το Ελληνικό χρέος - δηλαδή για εκείνο που εμείς ζητήσαμε εμμανώς, έμεινε όμως πιο σταθερό εδώ το ΔΝΤ να το εξηγεί ως απαραίτητο (ακριβώς επειδή ο στόχος 3,5% του ΑΕΠ σε πρωτογενές πλεόνασμα σε βάθος χρόνου είναι άπιαστος, είναι και βλαβερός όμως - οικονομικά και κοινωνικά). Μόνον που η προσέγγιση του χρέους θα γίνει σε 3 στάδια, ένα τώρα, ένα το 2018, ένα "βλέπουμε". Στο δε πρώτο στάδιο δεν πετύχαμε το μείζον όνειρο, να μετατραπούν τα επικίνδυνα κυμαινόμενα επιτόκια σε σταθερά: αντί γι αυτό, θα βοηθηθούμε να αναζητήσουμε από τις αγορές καλύτερους όρους (που οι αγορές ΤΩΡΑ δίνουν...) για αντικατάσταση των ακριβότερων tranches χρέους του ΔΝΤ. "Για μετά" και οι μετακινήσεις λήξεων χρέους και το γενικότερο reprofiling.
Προσέξτε όμως το καινούργιο Catch-22. Η τρίτη, ουσιαστικότερη ελάφρυνση χρέους θα δοθεί πότε; Όταν (α) θα χουμε τηρήσει ανυποχώρητα τα συμφωνημένα του τωρινού Προγράμματος και (β) εφόσον debt relief κριθεί τότε αναγκαίο. Μα, άμα πετύχουμε τους στόχους του Προγράμματος (που όλοι, μέσα τους, γνωρίζουν ότι δεν πιάνονται), τότε δεν θα υπάρχει λόγος για relief/ελάφρυνση! Άμα δεν τους πετύχουμε τους στόχους, ανυποχώρητα, τότε θα μας πουν ό,τι και στους δυστυχείς ΣαμαροΒενιζελαίους που είχαν την υπόσχεση του 2012: "δεν έχετε διατηρήσιμο (sustainable) το πρωτογενές σας πλεόνασμα ΚΑΙ πλήρη τήρηση των διαρθρωτικών μέτρων του Προγράμματος", άρα την αληθινή ελάφρυνση χρέους - ξεχάστε την!
Αυτά είναι τα βασικά σημεία των συμφωνιών στο Eurogroup. Και όχι, βέβαια, η "περίπου νομοθέτηση" του contigent mechanism που, ως "κόφτης", μαντεύουμε ότι θα μπει στην Ελληνική δημόσια συζήτηση με το ίδιο μπρίο που είδαμε να εγκαθίστανται τα "Μνημόνια". Αυτά, συν η διαρρεύσασα - πάλι - αίσθηση ότι, όταν κλείσει στο Eurogroup της 24ης Μαΐου (και βλέπουμε...) η τωρινή φάση, τότε δεν θα εκταμιευθεί μόνον η δόση των 5 κάτι δις που χρειάζεται για να μην προσαράξουμε τον Ιούλιο. Αλλά θα χουμε και άλλα 3 ή 4 δις από τα ΑNFAs και τα SMPs, ώστε να αρχίσουν (πάλι) να απορροφώνται τα arrears/τα οφειλόμενα από το Δημόσιο, να ξεσφίξει το υπερσυμπιεσμένο ελατήριο της οικονομίας...
Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 13/5/2016
