Παρασκευή, 29 Μάρτιος 2024

Έτσι, είναι αν έτσι νομίζετε

 


Αφήνουμε στο συνηθισμένο μηντιακό χορικό προσέλευσης σ' εκείνους που (θεωρείται ότι) κερδίζουν την μέριμνα του να ακολουθήσουν, άλλωστε, και τον ενθουσιασμό του Χρηματιστηρίου Αθηνών μόλις φάνηκε ότι "το Eurogroup αποδέχθηκε την λίστα διαρθρωτικών μέτρων Βαρουφάκη".Όπως αφήνουμε, συνειδητά, πίσω την στενόκαρδη γκρίνια των κομμάτων της Αντιπολίτευσης - ΝΔ και ΠΑΣΟΚ/ΔΗΠΑΡ - που δεν κατορθώνουν να ξεπεράσουν (α) το ότι στις 25 Ιανουαρίου, δηλαδή μιαν ανάσα απόσταση, είχαμε εκλογές που δεν αποδέχθηκαν την δική τους άποψη και (β) ότι οι "εταίροι" της Ελλάδας έδωσαν στην Κυβέρνηση Τσίπρα-Βαρουφάκη όσα (και κάπως περισσότερα: πόσα θα φανεί στις 120 ημέρες που θα ακολουθήσουν) δεν θέλησαν να δώσουν στην Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου

Είναι, ήδη, τόσο σημαντικό το ότι αποφεύχθηκε η σύγκρουση τραίνων που απειλήθηκε όταν η βαριά σκιά του Μάριο Ντράγκι - πάνω από την τετραπλή παρουσία Ντάϊσσελμπλουμ/Μοσκοβισί/Λαγκαρντ/Ρεγκλινγκ - έδειχνε στην νεόκοπη Ελληνική διαπραγματευτική ομάδα τι μπορούσε να σημάνει τραπεζικό meltdown άμα δεν κλεινόταν "κάτι σαν συμφωνία" με ορίζοντα την 28η Φεβρουαρίου, ώστε αυτού του είδους η οδήγηση με τα μάτια προσηλωμένα στον καθρέφτη που βλέπει πίσω να μην είναι μόνον χωρίς νόημα. Είναι και επικίνδυνη.
Στην προσεκτικά χαμηλότονη διαγγελματική του τοποθέτηση, ο Αλέξης Τσίπρας (Πρωθυπουργός αλλά και περισσότερο απ' όσο έχουμε συνειδητοποιήσει διαπραγματευτής επί της ουσίας) είπε το ουσιαστικό: τα αληθινά δύσκολα βρίσκονται, τώρα, μπροστά μας. Ενώ στην επίσκεψη-προσκύνημα στο παρελθόν (στον Μίκη Θεοδωράκη, φυσικά, με φόντο την Ακρόπολη) έβαλε στο τραπέζι κάτι που απευθυνόταν σε πολύν κόσμο - στην εσωτερική του αντιπολίτευση, στους γενικά ανησυχούντες για το πού θα πάει τώρα το πράγμα, σε όσους συνεχίζουν να πιστεύουν ότι "υπάρχει λύση αλλού" - όταν εξηγούσε ότι "στις μάχες χρειάζεται στρατηγική και μυαλό [...] δεν πρέπει να πέσεις στην φάκα του αντιπάλου, πρέπει να κάνεις και ελιγμούς".
Για να λάβει, απο τον Μίκη, όχι απλώς αναγνώριση ότι "πρώτα απ' όλα, υπάρχει μια Κυβέρνηση της Αριστεράς με την βούλα της Βουλής [...] και με μεγάλη διεθνή νομιμότητα", αλλά κυρίως το "εσύ είσαι ο Πρωθυπουργός της χώρας και εκφράζεις την θέληση του Ελληνικού λαού".
Έτσι είναι. Πού θα οδηγήσει, και πώς, και με τι κόστος η 4μηνη πορεία η οποία άνοιξε με την απόφαση/αποδοχή του Eurogroup - την συμφωνία για την οποία, χαρακτηριστικά, προτού καλά-καλά υπάρξει, είχε προκάνει ο (σκληρός, είρων, ανάλγητος, ανυποχώρητος κλπ.) Βόλφγκανγκ Σώυμπλε να την προωθήσει στο Μπουντεσταγκ/στην Βουλή του προς επιψήφιση, δείχνοντας έτσι ότι πολιτικά το ζήτημα της παράτασης για την Ελλάδα είχε κλείσει - και τούτο παρά τις επιφυλάξεις της Κριστιν Λαγκαρντ και Μάριο Ντράγκι, αυτό είναι κάτι που δεν έχει μεγάλο νόημα να προσπαθεί κανείς να το προδικάσει. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει, φρονούμε, να σκεφθεί κανείς τι έκανε την Ευρωπαϊκή πλευρά/τους "εταίρους" της Ελλάδας, να κινηθούν τελικά. Γρήγορα, αφού πρώτα μας τσαλάκωσαν. Γρήγορα και ουσιαστικά. Να ήταν η παρέμβαση (πάλι) Μπαρακ Ομπάμα και Τζάκ Λιου (όπως, το 2012, Τίμοθυ Γκάϊθνερ); Δεν αρκεί. Να φόβισε, στην τελική στροφή, τους Ευρωπαίους (=τους Γερμανούς) το συστημικό ρίσκο αν έριχναν την Ελλάδα στα βράχια; Κάτι δεν μας πείθει πια, Να ήταν η πολιτική διάσταση απο την εικόνα κατάρρευσης, έστω και στην άκρια, της (ανεπίστροφης, υποτίθεται) νομισματικής ενοποίησης/της Ευρωζώνης; Μπορεί, αλλά... αρκεί;
Θα μας επιτραπεί να καταθέσουμε μια σκέψη: μήπως, αφού τα είδαν όλα με την Ελληνική στάση, οι Γερμανοί (=ο Σώυμπλε) αποφάσισαν συνειδητά να χάσουν, να αφήσουν να τους φύγει αυτή η παρτίδα; Ώστε να δουν αν βγαίνει - που μάλλον, με την δική τους λογική, δεν βγαίνει! - η όλη υπόθεση με την Ελλάδα. Ώστε κάποια στιγμή, σε 4 μήνες, ενδιάμεσα; στην εν συνεχεία πορεία μέσα στο 2015-16; άμα δεν προχωρήσει ούτε αυτό το βήμα, να πουν: "Ε, προσπαθήσαμε, προσπαθήσαμε, είπαμε "ναι" και σ' αυτήν την εκδοχή Ελλήνων - δεν τους βγαίνει πέρα, τι να κάνουμε!".
Δυσάρεστο! Οπότε, καλού-κακού, μήπως πήγαινε ο Αλέξης Τσίπρας αυτήν την συμφωνία στην Βουλή των Ελλήνων επιδιώκοντας την επικύρωσή της με 180 ψήφους; Σ' αυτό, στο πώς δηλαδή θα το πάμε το πράγμα εσωτερικά, θα επανέλθουμε. Ή, μάλλον, θα επανερχόμαστε καθώς... εδώ και κριθεί το πράγμα.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Το άρθρο του  Α.Δ. Παπαγιαννίδη  δημοσιεύτηκε στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση