Το αληθινό, μια στιγμή του ψεύτικου
- Κατηγορία: Παπαγιαννίδης Αντώνης
- Δημιουργηθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2014
Δεν χρειάζεται να πάει κανείς πίσω, στην Internationale Situationiste/Καταστασιακή Διεθνή, να αναζητήσει την βοήθεια του Γκυ Ντεμπόρ προκειμένου να κατανοήσει την λογική της εκτόπισης κάθε στοιχείου αλήθειας από το προσκήνιο της πολιτικής/δημόσιας ζωής των τελευταίων εβδομάδων και την κατακυρίευσή του απο το "σωστό", βολικό ψέμα: "Μέσα στον αντεστραμμένο στην πραγματικότητα κόσμο (μας), το αληθινό είναι μια στιγμή του ψεύτικου".
Γιατί μιλούμε για εκτόπιση κάθε στοιχείου αλήθειας; Ας πούμε, το οικοδόμημα όχι απλώς των διαρροών ή/και των non papers γύρω απο το "Έρχεται-δεν έρχεται" της Τρόικας, ή πάλι από το πώς έχουν προχωρήσει οι συνεννοήσεις παρασκηνίου με τους δανειστές/"εταίρους" μας και το πώς προδιαγράφεται το αύριο (του τωρινού review, που δεν λέει να προχωρήσει), το μεθαύριο (της ενισχυμένης προληπτικής γραμμής στήριξης, ECCL ή ό,τι προκύψει) και το παραπέρα (ελάφρυνση του εναπομένοντος μη-βιώσιμου χρέους, με όποιον τρόπο), όλα αυτά δείχνουν ότι οι ίδιοι οι κυβερνητικοί το έχουν χάσει. Και είτε μας φουσκώνουν τα μυαλά με λόγια και υποσχέσεις προκειμένου να ροκανίσουν απλώς τον χρόνο μέχρι την προεδρική εκλογή, είτε έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των "εταίρων" και ως εκ τούτου την επαφή μαζί τους - με τους ίδιους εκείνους που μέχρι χθες τους αγκάλιαζαν και τους χτυπούσαν ενθαρρυντικά στην πλάτη και τους εκθείαζαν. Πάντως χτίζουν μεθοδικά για εσωτερική κατανάλωση ένα οικοδόμημα αναντίσοιχο μ' εκείνο που προβάλλει η άλλη πλευρά.
Αυτή η αναντιστοιχία επιδιώκεται να λειτουργήσει πολιτικά. Δηλαδή η Κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου πασχίζει να φανεί "πιο ΣΥΡΙΖΑ κι από τον ΣΥΡΙΖΑ" στην υπεράσπιση του χειμαζόμενου Ελληνικού λαού απέναντι στην καταπιεστική Τρόικα, το επαχθές Μνημόνιο κοκ, οπότε υπενθυμίζει την (πραγματική) αστοχία των Τροϊκανών του 2013 ως προς το πρωτογενές πλεόνασμα προκειμένου να εξηγηθεί το χάσμα μεταξύ των 2,5-3 δις δημοσιονομικού κενού του 2014 (κατά την Τρόικα, μετά απο την συμμόρφωση των μισθολογικών του "σκληρού πυρήνα" δικαστών και ενστόλων προς τις αλλεπάλληλες δικαστικές κρίσεις, μετά και τις διευθετήσεις των "100 δόσεων") ή αντιθέτως των κάποιων εκατοντάδων εκατομμυρίων που απομένουν προς συζήτηση (κατά την Κυβέρνηση, η οποία θεωρεί ότι η επανεκκίνηση της οικονομίας θα φέρει τα έσοδα, μαζί και η προχωρημένη φορολογική συμμόρφωση /καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, συν η προσδοκία επιτυχίας των "100 δόσεων"). Έτσι, όμως, η κοινή γνώμη φορτώνει δυο ασύμβατες εικόνες, που ακριβώς θα καταστήσουν την αλήθεια - δηλαδή εκείνο που θα επικρατήσει - στιγμή του ψεύδους - δηλαδή του συνολικού αφηγήματος που θα ξετυλίγεται αυτόν τον καιρό, ως φόντο... στην Προεδρική εκλογή, στους "180" κλπ.
"Άνθρωποι είμαστε όλοι μας!... και αρχηγός εγώ"
Το ίδιο θα ισχύσει και με το αν οι διαβόητες "κόκκινες γραμμές" της διαπραγμάτευσης, οι οποίες ήδη ταχύτατα εκφυλίζονται σε αποχρώσεις του ροζ, σε Ασφαλιστικό, σε εργασιακό και βλέπουμε θα μετακινηθούν απο όρια στην διαπραγμάτευση μετά Τρόικας και Κυβέρνησης σε... διαπραγμάτευση μεταξύ των συνιστωσών της συγκυβέρνησης Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ (Ή, φιλολαϊκών συνιστωσών εντος της ίδιας της ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ αφενός, και υπολειπομένων της ΝΔ μαζί με κάποιους με εκσυγχρονιστικές μνήμες ΠΑΣΟΚ αφετέρου).
Εν τω μεταξύ, ενω όλο και πυκνώνει τις τελευταίες εβδομάδες ένας λόγος συναινετικός, υπέρ των συνεργασιών, των κοινών προσπαθειών, ανεβαίνει μια λεπτομέρεια: ο καθένας θεωρεί αυτονόητο ότι η εν λογω κοινή προσπάθεια θα επικαθορίζεται από τον ίδιο! Παρακολουθήστε στιγμιότυπα:
Απογειώθηκε αυτό στην πρόσφατη αψιμαχία Γιώργου Παπανδρέου - Βαγγέλη Βενιζέλου, στην πορεία (υποτίθεται) διαμόρφωσης της αυριανής Κεντροαριστεράς - όπως κι αν αυτή βαπισθεί/διαμορφωθεί/στηθεί. Δείτε με προσοχή το σκηνικό: συναντά ο Γιώργος Παπανδρέου τον διάδοχό του στην ηγεσία του (πατρογονικού) ΠΑΣΟΚ. Σπεύδει ο Βαγγέλης Βενιζέλος να προωθήσει ως διαρροή μιαν εικόνα ΓΑΠ συμμορφούμενου προς τους σχεδιασμούς για την δημιουργία ΔΗΠΠΑ - Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης... - και μάλιστα μέλλοντος να υποβάλει προτάσεις σχετικώς. Αντιδρά ο ΓΑΠ με "εγερτήριο πολιτικό δημοκρατικό ΣΟΚ", με απαίτηση Ανοιχτού Συνεδρίου ΠΑΣΟΚ (αντί διαδικασιών ΔΗΠΠΑ), κυρίως δε με απαίτηση... εκλογής νέου Προέδρου από την βάση. Απαντά -εμμέσως - ο ΒΒ με το "θα τρίβουν τα μάτια τους με την Δημοκρατική Παράταξη" που θα γίνει ο τρίτος πόλος ο οποίος θα σπάσει τον "μικρό διπολισμό" (sic: μιλά ο αρχηγός του 6-8% για δυο κόμματα του 20-30%) ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως όμως απαντά με τις αναφορές του Γραφείου Τύπου ΠΑΣΟΚ σε "μίζερες κινήσεις εσωστρέφειας" οι οποίες προκαλούν "αβεβαιότητα και αστάθεια".
Ή πάλι, ξαναδείτε την διαδρομή της ρύθμισης για τις διαβόητες "100 δόσεις" με τις οποίες θα έκλεινε κάποτε η πελώρια εκκρεμότητα των ληξιπροθέσμων προς - ιδίως - την Εφορία . Διαπιστώνεται ότι η ρύθμιση, όπως νομοθετήθηκε, προσκρούει όχι απλώς στην (συμφωνημένη) προσυζήτηση με την Τρόικα, αλλά και στην δημοσιονομική ανασφάλεια η οποία δημιουργείται (όταν μια οφειλή, αντί να ρυθμίζεται σε 12 δόσεις, πάει για 72 ή για τις πολιτικά εμβληματικές 100, στο επόμενο 12μηνο που πιάνει την χρήση 2015 θα ... λείψουν πόροι: μαθηματικά είναι, δεν είναι πολιτική!). Αντί λοιπόν να προσπαθήσει να επιχειρηματολογήσει διεξοδικά και πειστικά ότι με τις πολλές δόσεις μπορεί πολλοί οφειλέτες στην Εφορία - ανάλογα με ό,τι ήδη συμβαίνει στα Ασφαλιστικά Ταμεία, όπου η ρύθμιση ξεκίνησε με σχετικά θετικούς ρυθμούς - να "ξεπαγώσουν" και να αρχίσουν να εξυπηρετούν τις οφειλές τους, η τωρινή διαπραγμάτευση οχυρώνεται στο ότι τις "100 δόσεις" τις επαγγέλθηκε και τις εξήγγειλε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός (ΔΕΘ κλπ). Άρα... "κόκκινη γραμμή" το να προωθηθεί η ρύθμιση μονομερώς, ιδίως μετά το φιάσκο της υπαναχώρησης ΕΝΦΙΑ. Δεν είναι νοητό να τσαλακωθεί - κι άλλο - το προφίλ Σαμαρά! Το ίδιο συμβαίνει με την μονομερή κατάθεση του Προϋπολογισμού...
Κάπως έτσι οικοδομείται το σημερινό πολιτικό σκηνικό - κι ας συνειδητοποιείται όλο και περισσότερο ότι το μέγεθος των προβλημάτων, αλλά και η στάση των δανειστών/ "εταίρων" μας, δεν αφήνει αλλά περιθώρια κινήσεων. Ενώ λοιπόν ανεβαίνουν αιτήματα συγκλίσεων, συναινέσεων, συναντιλήψεων, "μεγάλης συνεννόησης" κλπ, πρυτανεύει εκείνο το "Άνθρωποι, άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Άνθρωποι είμαστε όλοι μας!... και αρχηγός εγώ". Μνήμη θεατρικής Αθήνας περασμένων δεκαετιών, όμως μήπως θάπρεπε να θυμηθούμε και την πικρή γεύση που τελικά άφησε η δεκαετία το 60;
"Ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι έρμο"
Το παράδοξο, μ' αυτήν την νέα στροφή τακτικισμού που φορτώνει στον εαυτό της η κυβερνητική παράταξη, είναι ότι συμπίπτει με μια σειρά από στοιχεία που προσλαμβάνονται θετικά από... το διεθνές σύστημα, όσο κι αν οι επιφυλάξεις σ' αυτό - μηντικακές, πολιτικές, χρηματοπιστωτικές - συνεχίζουν να διατυπώνονται. Η Eurostat και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνεχίζουν να δέχονται/στηρίζουν τις εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ για ανάκαμψη 0,7% ετησιοποιημένη φέτος και για 2,9% το 2015, που "υποχρεώνει" μέχρι και τον επιφυλακτικό ECONOMIST να θυμίσει στο διεθνές κοινό του ότι πρόκειται για την καλύτερη επίδοση της Ευρωζώνης... Ενώ οι επιφυλάξεις της Τρόικας για την ύπαρξη δημοσιονομικού κενού δεν θάπρεπε να αγνοείται ότι αφορούν μια κατάσταση εμπεδωμένου πλεονάσματος - όχι δε μόνο πρωτογενούς, αλλά συνολικά δημοσιονομικού πλεονάσματος. (Σας μπλέξαμε; Απλό είναι: έχουμε δημιουργήσει όχι μόνο συνθήκες πλεονάσματος προ καταβολής τόκων, αλλα πλεονάσματος συνολικά - μόνο που αυτό οι Τροϊκανοί θεωρούν ότι υπολείπεται του υπερφιλοδοξου στόχου 2015-2021, ο οποιος "απαιτείται" για να παριστάνουμε ότι το αποκλιμακούμενο χρέος θα είναι βιώσιμο. Εδώ ακριβώς, στην "προσγείωση" των στόχων θα ξεκινούσε η μεγάλη διαπραγμάτευση αν δεν είχε θεωρηθεί πολιτικά απαραίτητη η μετάβαση στον αστερισμό της κόντρας).
Οταν, λοιπόν ακόμη και ο Economist δέχεται να μιλήσει για Grecovery - που όμως απειλείται απο τον πολιτικό κίνδυνο - και να τιτλοφορεί "Έξοδος απο την άβυσσο", είναι δύσκολο να δεχθεί κανείς ότι ο συντονισμός προσωπικών στρατηγικών θα "έπρεπε" να οδηγήσει σε εκτροχιασμό. Όχι ευχάριστη η διαπίστωση.
Να αναζητήσει κανείς - συμβολή του Βασίλη Ράπανου στην συζήτηση - μιαν διατύπωση που παραπέμπει σε κάτι σαν αισιοδοξία στον Διονύσιο Σολωμό; "Ολίγον φως και μακρινο σε μέγα σκότος κι έρμο". (Υποσχόμαστε πάντως να μην επαναλάβουμε τόση φιλοσοφιλολογοτεχνκής ροπης στοιχεία, άλλη φορά!).
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Το άρθρο του Αντώνη Παπαγιαννίδη δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 22.11.2014.