Η περίπτωση Μόσιαλου
- Κατηγορία: Παπαγιαννίδης Αντώνης
- Δημιουργηθηκε στις 28 Αυγούστου 2014
Όχι, δεν ενδιαφέρει ιδιαιτέρα το τι διδάσκει η περίπτωση Μόσιαλου για τη λειτουργία (καλά, λέμε!) του ύστερου ΠΑΣΟΚ και των μηχανισμών του: βρήκε παγωμένους τους προσωπικούς του τραπεζικούς λογαριασμούς επειδή είχε οφειλές στο ΙΚΑ το ΙΣΤΑΜΕ, του οποίου υπήρξε ο Μόσιαλος Πρόεδρος το 2010-12. Έκτοτε, επί μήνες και μήνες προσπαθούσε να παραιτηθεί αλλά χωρίς να αντικαθίσταται. Το ΙΣΤΑΜΕ «ανήκε» (ως «αστική, μη-κερδοσκοπική εταιρεία») κατά 90% στον... Ροβέρτο Σπυρόπουλο, όταν (εκείνος) ήταν διευθυντής του ΠΑΣΟΚ. Ναι, τον ίδιο Ροβέρτο Σπυρόπουλο που τώρα βαδίζει τον Γολγοθά ως Διοικητής του ΙΚΑ. Ήδη βγαίνει το ΠΑΣΟΚ με δήλωσή του να «λευκάνει» τον Ηλ. Μόσιαλο, αλλά... η δέσμευση των καταθέσεων παραμένει δέσμευση! Η μπαχαλοποίηση ανήκει στην καθημερινότητά μας, ούτως ή άλλως, τα χρόνια του χαρατσιού Βενιζέλου και του ΕΝΦΙΑ και του Ασφαλιστικού και...
Όμως, εκείνο που σοβαρά θα 'πρεπε να ενδιαφέρει είναι πώς - με αφορμή την περίπτωση Μόσιαλου - αναδεικνύεται η αποθάρρυνση, η ακραία αποθάρρυνση εκείνων των περιπτώσεων ανθρώπινου δυναμικού που κατά τεκμήριο θα είχαν να «δώσουν», να προσέρχονται στην πολιτική. Ψέματα! Ακόμη και να πλησιάσουν στον δημόσιο βίο. Καθηγητής Οικονομικών της Υγείας στο LSE, διοργανωτής/σκηνοθέτης του μεγάλου συνεδρίου για τον Εκσυγχρονισμό στο Λονδίνο αρχές δεκαετίας του΄90 (από εκεί εκπήγασε η θεωρητική νομιμοποίηση των ετών Σημίτη...). Ούτε τηλεφώνημα, όμως, όταν ο Εκσυγχρονισμός κυβερνά! Ύστερα, σύμβουλος στον μεταρρυθμιστή Αλέκο Παπαδόπουλο στο Υγείας, έως ότου και ο Αλέκος και οι μεταρρυθμίσεις του ξηλώνονται. Ύστερα, «ανακάλυψη» Μόσιαλου από τον ΓΑΠ, εκεί μπαίνει στη μέση το ΙΣΤΑΜΕ, καταλήγει υπουργός Επικρατείας και πάει να εκφράσει κάτι διαφορετικό ως ύφος, καταλήγει να διαμορφώσει νομικό πλαίσιο για μια μη-κρατική αλλά και (ίσως, μπορεί, ενδεχομένως...) μη-παρεοκρατική ΕΡΤ, βλέπει τους πάντες να εναντιώνονται.
Δεν βάζει μυαλό. Καθώς διατηρεί μια κάποια στήριξη/εμβέλεια στους μιντιακούς χώρους, δημιουργεί κάτι σαν κίνηση ή πρόπλασμα κόμματος («Δυναμική Ελλάδα» ή κάπως έτσι). Μπαίνει στον πειρασμό συνεργασιών τύπου «ΕΛΙΑΣ» (εκείνο με τα διάφορα σηματάκια, υπό την κυρίαρχη μαγνητική έλξη Βενιζέλου...), αλλά όχι και μέχρι να γίνει «58». Κάποια στιγμή καταλαβαίνει τι παίζεται, αποστασιοποιείται - και προσγειώνεται στη γοητευτική μας βαλκανική πραγματικότητα (στην οποία, μην γκρινιάζουμε, όλοι έχουμε επιλέξει να είμαστε...) με το πάγωμα των λογαριασμών του λόγω ΙΣΤΑΜΕ. Αν αυτή η διαδρομή δεν είναι διδακτική, τότε τι είναι;
Δημοσιεύτηκε στο protagon στις 27/8/2014