Παρασκευή, 19 Απρίλιος 2024
Είχε η εβδομάδα που πέρασε αρκετό υλικό, αρκετή ένταση και αρκετά ξεκινήματα ώστε -κυριολεκτικά- να αρκούν για όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι, που λες και η πολιτική τάξη επιχειρεί να το προσπεράσει. (Οχι μόνο σ' εμάς. Και στην Ευρώπη, αν δεν ήταν ο «Σούπερ Μάριο» Ντράγκι που ταρακούνησε τις αγορές, η τάση φαινόταν να είναι, μέσα στην ταραχή γύρω από Ισπανία-Ιταλία, να αφεθούν οι ουσιαστικές επιλογές για μετά τον Αύγουστο. Το «μην διαταράσσετε τα μπάνια του λαού» έχει επικρατήσει και εκτός συνόρων).
Στην Αθήνα είχαμε και τρόικα και συναντήσεις -Γιάννη Στουρνάρα, αμήχανου, συν Σαμαρά/Βενιζέλου, συν ΓΣΕΕ που απεκάλεσε τους τροϊκανούς «κομπογιαννίτες με μαντζούνια»- με τρόικα.
Είχαμε συνάντηση των τριών αρχηγών (της «δικής μας τρόικας») με τον εαυτό τους και συμφωνία ότι διαφωνούν γύρω από τις επιλογές του νέου Μεσοπρόθεσμου.
Είχαμε έλευση Μπαρόζο και συναντήσεις με Μπαρόζο και ευρωδημόσιες σχέσεις. Στη διεθνή/ευρωπαϊκή σκηνή είχαμε τη βαριά τοποθέτηση Μάριο Ντράγκι, ο οποίος με ένα ωραίο διανοητικό ακροβατικό -ότι όταν τα spreads των ομολόγων κρατών-μελών ξεφεύγουν τόσο ώστε να δυσχεραίνεται η άσκηση νομισματικής πολιτικής, τότε η ΕΚΤ δικαιούται/υποχρεούται να παρεμβαίνει σαν «κανονική» κεντρική τράπεζα ανασταίνοντας και διευρύνοντας το SMP- προανήγγειλε ότι η ΕΚΤ δεν θα αφήσει Ισπανία και Ιταλία να πάνε άπατες. παρευθύς οι αγορές συμμαζεύτηκαν.
Ενώ, λοιπόν, άφθονο είναι το υλικό που υπάρχει για την κεντρική συζήτηση γύρω από τα οικονομικά, θα ζητήσουμε από τον αναγνώστη την άδεια να τον απασχολήσουμε εισαγωγικά με κάτι εντελώς διαφορετικό. Αναφερόμαστε στις υπό πίεση κρίσεις που μεθοδεύθηκαν μεσοκαλόκαιρα, στον Στρατό -είχαν προηγηθεί κρίσεις σε άλλο τμήμα του «σκληρού πυρήνα» του κράτους, στην Αστυνομία, που προξένησαν κραδασμούς-, ωθώντας άγαρμπα σε παραίτηση τον αρχηγό ΓΕΣ Κ. Ζιαζιά. «Και γιατί να ασχολούμαστε εδώ με τους στραταίους;» θα διερωτηθεί, εύλογα, ο αναγνώστης. Κι όμως, πρέπει!
Είχε βρεθεί στην κορυφή της πυραμίδας ο Κ. Ζιαζιάς -ο διάδοχός του, Κ. Γκίνης, θεωρείται τουλάχιστον άξιος επιτελικός- όταν η αυτοφυγαδευόμενη κυβέρνηση ΓΑΠ είχε «ξύσει» από την ηγεσία τον Φρ. Φράγκο, με μουρμουρητά (τότε) ότι υπήρχαν τάσεις αυτονόμησης της ηγεσίας. Προσέξτε την εξέλιξη: ο απομακρυνθείς Φραγκούλης Φράγκος επανήλθε -στην υπηρεσιακή κυβέρνηση που διεξήγαγε τις διπλές εκλογές- ως υπουργός Εθνικής Αμύνης. Τώρα, ο διάδοχός του «ξύστηκε» ή μάλλον επέλεξε να παραιτηθεί με πάταγο, διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις -ο υφυπουργός ΕΘΑ, Π. Καράμπελας, απόστρατος, του έδωσε μπιλιετάκι με τα ονόματα που θα όφειλε να προτείνει για προαγωγές και αποστρατείες στις κρίσεις. Μνήμες ημερών Αρναούτη! Υπάρχει όμως και το άλλο, που θα κάνει τα κόκαλα του Ευάγγελου Αβέρωφ να τρίζουν: ενώ ο Α/ΓΕΣ είχε ήδη παραιτηθεί -στις 2 μετά τα μεσάνυχτα!- και ενώ η πολιτική ηγεσία όριζε ήδη αντικαταστάτη του, δελτίο Τύπου του ΓΕΣ γνωστοποιούσε στην κοινή γνώμη εν εκτάσει τις απόψεις και τις καταγγελτικές επισημάνσεις του ήδη απελθόντος αρχηγού.
Ανήκουστα πράγματα για έναν πειθαρχημένο μηχανισμό που -ήδη από ημερών Αβέρωφ- δεν νοείται παρά να στοιχείται πίσω από τις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας. (Κερασάκι στην τούρτα: ο υπουργός Αμύνης δεν φαίνεται να καλύπτει τον υφυπουργό «του»).
Ολα αυτά, δε, με τη γεωπολιτική αστάθεια στην περιοχή μας να εντείνεται. Ολα αυτά, δε, με το ζήτημα του μισθολογίου των ένστολων να βρίσκεται στον αέρα -α, ναι, και να προσάγεται από την πολιτική ηγεσία ως «λύση» για αποφυγή των μισθολογικών περικοπών το πρόσθετο ξήλωμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων, η μείωση των λειτουργικών δαπανών (ο περιορισμός των ασκήσεων), συν η αύξηση της θητείας επειδή δεν μπορούν πλέον να προσλαμβάνονται/ανανεώνονται οπλίτες 5ετούς.
«Τούνελ στην άκρη του τούνελ»: Η νέα εκδοχή οικονομικής αισιοδοξίας
Ξαναζητούμε συγγνώμη για την παρέκβαση και ελπίζουμε, ειλικρινά, να μην την βρούμε αργότερα μπροστά μας. Επιστρέφουμε στα οικονομικά, στο μαγκανοπήγαδο της προσπάθειας να στηθεί όρθιο -στη συγκεκριμένη Ελλάδα του 2012, με την οικονομία σε ύφεση που ξεπερνάει το -7% του ΑΕΠ, έπειτα από ένα ακόμη -7% πέρυσι, με προοπτική ενός -3% για το 2013- κάτι σαν Μεσοπρόθεσμο, που να ανταποκρίνεται στα προαπαιτούμενα των τροϊκανών, προκειμένου να συνεχιστεί η όποια συζήτηση μ' αυτούς. (Αφήστε τη συζήτηση για επαναδιαπραγμάτευση! Αυτή την καημένη μόνον ο Ευ. Βενιζέλος τη θυμάται κάθε τόσο, ώστε να λησμονείται η δική του «κόντρα με την τρόικα» το φθινόπωρο του 2011, και οι δικές του διαπραγματευτικές επιδόσεις εν συνεχεία οι οποίες μας χάρισαν την τωρινή απαίτηση για εξεύρεση των πρόσθετων πόρων 11,6 δισ. για μετά το 2012).
Εδώ προκύπτει με αδυσώπητο τρόπο μια διπλή αδυναμία. Από τη μια, «τα νούμερα δεν βγαίνουν»: το βάθος των απαιτούμενων περικοπών, ιδίως στο μέτωπο των κοινωνικών προγραμμάτων -βασικά: συντάξεις και υγεία/πρόνοια-, είναι τέτοιο που οι τρεις της «δικής μας τρόικας» κινδυνεύουν να λυγίσουν προτού αρχίσουν την πορεία τους καν.
Από την άλλη, οι αντοχές των ανθρώπων, της κοινής γνώμης σπαταλιούνται χωρίς να επιτυγχάνεται κίνηση. Αυτή, δε, η διπλή αδυναμία παρατηρείται τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται όλο και πιο μακριά από το επίκεντρο των ευρωπαϊκών πραγμάτων.
Των ευρωπαϊκών εξελίξεων, των ευρωπαϊκών προτεραιοτήτων, των ευρωπαϊκών επιλογών. Ο ίδιος ο Μπαρόζο, που ήρθε στην Αθήνα προκειμένου να διακηρύξει την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ [EUR=X] Σχετικά άρθρα , η ίδια δηλαδή η Κομισιόν κοντεύει να προσχωρήσει στη λογική του αναπόδραστου να περιθωριοποιηθεί η ελληνική περίπτωση -και μάλιστα ίσως από Βρυξέλλες (και όχι από Ουάσιγκτον, όχι από ΔΝΤ όχι από Φρανκφούρτη, όχι από ΕΚΤ) θα δοθεί η δικαιολογία/το πρόσχημα για την περιθωριοποίηση αυτή.
Στο πηγαδάκι που στήθηκε πριν μια ωραία συζήτηση, στο Ζάππειο, με τον νομπελίστα (και «πατέρα του ευρώ», ως θεωρητικό της βέλτιστης οικονομικής ζώνης) Bob Mundell ακούστηκε ίσως το πιο εύστοχο: «Τούνελ στην άκρη του τούνελ».
Ο Mundell συγκατένευε, κι ας επέμενε στην άποψη ότι καμιά ορθολογιζόμενη κυβέρνηση δεν θα επέλεγε την οδό του Grexit - αλλά και ότι κανείς δεν μπορεί να επιβάλει σε οποιαδήποτε χώρα (ή: να πιέσει αποτελεσματικά) έξοδο από το ευρώ.
Όσο για το ίδιο το ευρώ και τη μοίρα του, ο «Σούπερ Μάριο» Ντράγκι είπε το καθοριστικό: είναι η Ευρωζώνη σαν τη χρυσόμυγα! Ολοι οι κανόνες της αεροδυναμικής δείχνουν ότι δεν θα έπρεπε να πετάει, όπως η μέλισσα ή το κουνούπι - όμως η χρυσόμυγα πετάει. Ετσι και το ευρώ, παρά τις αδυναμίες του (ή: με τις αδυναμίες του), υπάρχει...
Όλα τα ζώα είναι ίσα, μόνον που μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα
Ε, λοιπόν, μόνον με αντίστοιχη λογική μπορεί η Ελλάδα να παραμείνει στο δρόμο του ευρώ. Μόνον έτσι μπορεί η ελληνική κοινωνία να σηκώσει τη νέα ομοβροντία μέτρων, να ανασυνταχθεί και να πορευθεί όπως όπως μπροστά (με τις πολιτικές ηγεσίες να λένε, όλες τους, το τραγικό «εγώ δεν φταίω!»). Προϋπόθεση, μόνη αλλά και απαραίτητη, να βρει μέσα της μια νέα συλλογικότητα: βρίσκεται η Ελλάδα, βρίσκονται οι Ελληνες στο μέσο της ερήμου και χρειάζεται να το πάρουν απόφαση να προχωρήσουν -κάτω από τον καυτό ήλιο- μπροστά, μην και βγούμε από την έρημο.
Αυτή η διάψευση των αυτονόητων, του ότι δηλαδή η χρυσόμυγα «δεν μπορεί» να πετάξει, είναι εκείνο που συνέβη και πριν από οκτώ χρόνια, όταν -υπό την απόλυτη δυσπιστία του διεθνούς συστήματος- ξεκινούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας.
Βέβαια, άμα είκοσι ημέρες πριν από την τελετή έναρξης όσοι είχαν αναλάβει την ασφάλεια των Αγώνων είχαν παραδεχθεί ότι δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν (όπως στο Λονδίνο), άμα κυριολεκτικά επιστρατευόταν ο Στρατός, με χιλιάδες οπλίτες σε αποστολή ασφαλείας (όπως στο Λονδίνο). άμα οι ταξιτζήδες απειλούσαν με απεργία γιατί δεν έχουν πρόσβαση στις λεωφορειολωρίδες (όπως στο Λονδίνο). άμα η αποστολή των Αμερικανών έκανε τρεις ώρες για να φθάσει στον προορισμό της αντί για τα προγραμματισμένα 40 λεπτά (όπως στο Λονδίνο) επειδή οι λεωφορειολωρίδες κατέληξαν σε αδιέξοδο (όπως στο Λονδίνο), άμα οι υπεύθυνοι ελέγχου στα σύνορα απειλούσαν με go-slow τις ημέρες των Αγώνων (όπως στο Λονδίνο), άμα η Νότια Κορέα συγχεόταν με τη Βόρεια (όπως στο Λονδίνο), τότε η Ελλάδα του 2004 θα είχε σταυρωθεί στα διεθνή media.
Όλα τα ζώα δεν είναι ίσα! (Αγγλος ο George Orwell).
Όμως, τότε, οι Ελληνες πίστεψαν στον εαυτό τους. Και προχώρησαν.
Δείτε εδώ το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 30-07-2012.
