Παρασκευή, 29 Μάρτιος 2024

Θέλει πειθώ, σοβαρότητα, επαγγελματισμό

dsc 4500 120x120-thumbΠρος στιγμήν φάνηκε ότι το πράγμα θα προχωρούσε -ένας νέος κίνδυνος ανατροπής των παραδόσεων του Γένους ελλόχευε. Ομως, μη φοβάστε! Το κακό δεν θα περάσει...

Σε τι αναφερόμαστε; Μα, στην προς στιγμήν διαφανείσα πιθανότητα να ξεκινήσει μείωση του δημοσίου τομέα -ουσιαστική- μέσα από την προώθηση ιδιωτικοποιήσεων επιχειρήσεων οι οποίες μένουν στην αγκαλιά του Δημοσίου και μορφών αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός (το ελέγξαμε: ο Αντώνης Σαμαράς είναι πρωθυπουργός, επικεφαλής μιας κυβέρνησης που διαθέτει τη δεδηλωμένη, που με πλειοψηφία κάπου 170 εδρών κυβερνά) στις προγραμματικές δηλώσεις έδωσε την έμφαση στην πρόταξη των ιδιωτικοποιήσεων, πρόταξη και χρονική και έμφασης, μάλιστα ανοίγοντας ένα πρόσθετο μέτωπο με το παραλιακό μέτωπο, από Φάληρο έως Σούνιο, το ισόποσο 12 ή 13 «Ελληνικών» και προσθέτοντας και ΟΣΕ και δραστηριότητες της ΔΕΗ [DEHr.AT] Σχετικά άρθρα στις ιδιωτικοποιητικές πρωτοβουλίες. Στις ίδιες προγραμματικές, η «γραμμή» αυτή διέτρεχε όλον το σχεδιασμό του πώς η κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης -όπως αυτοαποκαλείται- θα επιχειρήσει να πορευθεί το δρόμο της επαναδιαπραγμάτευσης του Προγράμματος Προσαρμογής/Μνημονίου, με αυτού του είδους τη front - loaded κίνηση δημιουργίας ροών από υπάρχοντα στοιχεία ενεργητικού. Αλλά και νέας ανάπτυξης καθώς οι ιδιωτικοποιήσεις κουβαλάνε πρόσθετες επενδύσεις, ανοίγουν ευκαιρίες απασχόλησης, τα γνωστά!

Μάλιστα είχε προλάβει και ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, να προσθέσει ότι θα επιχειρούσε να αποδεχθεί προτάσεις ιδιωτικοποιήσεων με καταβολή του τιμήματος σε ομόλογα. Καθώς τα υπερήφανα ομόλογα του μπεσαλήδικου ελληνικού Δημοσίου γίνονται δεκτά στις διεθνείς αγορές στο 22-30% της ονομαστικής αξίας τους (πρόκειται για τους τίτλους που έλαβαν οι ιδιώτες ομολογιούχοι ΜΕΤΑ το κατά 70% haircut του PSI μας: ούτε ο Λένιν δεν είχε τιμωρήσει τόσο όσους είχαν στα χέρια τους χαρτιά της τσαρικής Ρωσίας...), άμα σου αγοράσουν έναν από τους θησαυρούς της περιουσίας του Δημοσίου π.χ. για 150 εκατομμύρια ευρώ, φέρνοντάς σου όμως τίτλους αγορασμένους στην ανοιχτή αγορά, τότε έχεις μειώσει το βουνό του δημοσίου χρέους κατά 400-600 εκατομμύρια. Ενδεχομένως γι' αυτό και η κακόζηλη τρόικα έσπευσε να προβάλει επιφυλάξεις σ' ένα τέτοιο σχήμα.

Ηδη δύο εικοσιτετράωρα, που λέτε, μετά την ψήφο εμπιστοσύνης επί των προγραμματικών η ίδια η κυβέρνηση που εξασφάλισε την ψήφισή τους λάμβανε σήματα θετικού ενδιαφέροντος από το διεθνές σύστημα. Οχι, δε, μόνο από τον Στουρνάρα, που μετέβη στο Eurogroup με δημόσια διατυπωμένη την αμηχανία του πώς θα τον υποδεχθούν, επέστρεψε όμως συνομιλητής του συστήματος: «Κάτι δείχνει να κινείται σ'εσάς» -όσο το δυνατόν πλησιέστερα προς απάντηση στο επί μήνες τώρα, «Κάντε επιτέλους κάτι!». Αλλά και απευθείας στο Μαξίμου έφθασαν σήματα.

Ομως, κάθε θαύμα μόλις τρεις μέρες διαρκεί. Διότι, τι προγραμματικές και τι πρωθυπουργοί και τι υπουργοί Οικονομικών όταν... διαθέτουμε τον κ. Κ. Μητρόπουλο. Τον εναπομένοντα, μέχρι τη στιγμή που χαράσσονται οι γραμμές αυτές, τεχνοκράτη επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ (ο έτερος Καππαδόκης, ο άμεσα υποδειχθείς /επιβληθείς από τον Βαγγέλη Βενιζέλο Γιάννης Κουκιάδης έχει ήδη φύγει...), ο οποίος το πήρε πάνω του να διακηρύξει ότι, μέχρι τέλους του 2012, το πολύ-πολύ 2 ιδιωτικοποιήσεις να μπορούν να γίνουν: τα Κρατικά Λαχεία και το κτήριο το IBC, μνήμη Ολυμπιακών Αγώνων, ημέρες που είναι! Βέβαια, δίπλα σε αυτόν στρατεύεται π.χ. και η κυρία Ζωηρού, κι αυτή βεβαίως τεχνοκράτις, υποδειχθείσα από τον Γιώργο Καρατζαφέρη (τον θυμόσαστε;...) που πολέμησε και έπεισε το δ.σ. του ΤΑΙΠΕΔ να παγώσει, προεκλογικά, κάθε διαδικασία. Αλλά και ο Ανδρέας Ταπραντζής, κι αυτός τεχνοκράτης, υποδειχθείς από τη ΝΔ. Πάντως, το ΤΑΙΠΕΔ μας το λέει ευθέως: μην περιμένετε ιδιωτικοποιήσεις, τα διαμάντια του ελληνικού Δημοσίου θα μείνουν στα χέρια του λαού! Οποιος είχε άλλωστε την τύχη να παραστεί στη γενική συνέλευση της ΔΕΗ την περασμένη Πέμπτη και άκουσε και συνέκρινε το λόγο του κ. Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ μ' εκείνον του γενικού γραμματέα του (εποπτεύοντος) ΥΠΕΚΑ -ο υπουργός Ευ. Λιβιεράτος και ο αναπληρωτής υπουργός Ασ. Παπαγεωργίου προτίμησαν να απόσχουν- γνωρίζει άριστα ποιος είναι ο κυρίαρχος λόγος επί του θέματος, ποια παραμένει η κυρίαρχη άποψη.

Η Παραλιακή - «Ελληνική Ριβιέρα» και η Διώρυγα της Κορίνθου

Πολιτικά, μπορεί να υπήρξε ενδιαφέρων ο επιπρόσθετος χειρισμός του Αντώνη Σαμαρά να προκαλέσει ο ίδιος, ευθέως, όσους Συριζαίους μιλούν για ποινικές ευθύνες και φυλακίσεις εκείνων που τυχόν τολμήσουν να εκποιήσουν δημόσια περιουσία -ο Αλέξης Τσίπρας, πολύ πιο προσεκτικός, επιφυλάσσει τους κεραυνούς του για όσους ΠΑΡΑΝΟΜΑ εκποιήσουν κ.λπ. -και απειλούν με επανακρατικοποίηση όσους άτυχους ξένους ή άλλους ανενημέρωτους προσέλθουν στις διαδικασίες ελληνικών ιδιωτικοποιήσεων. Ομως στην πράξη, στην πολιτική πρακτική το πράγμα δένει πολύ πιο δύσκολα...

Ας είναι. Είναι προφανές ότι η πολιτική επιλογή να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις θα χρειαστεί πολλή δουλειά. Θα χρειαστεί γερές πολιτικές πλάτες. Ομως, θα χρειαστεί και τεχνική σοβαρότητα. Πάρτε, για παράδειγμα, την υπόθεση της Παραλιακής - «Ελληνικής Ριβιέρας» κατά το σχεδιασμό. Θα εισαγάγει, λέει, την καινοτομία της προαδειοδότησης, ώστε οι επενδυτές να πάρουν project με το κλειδί στο χέρι. Θα νομοθετηθούν χρήσεις γης, θα δοθούν fast-track οι άδειες, θα απωθηθούν όλα τα εμπόδια. Θα στηθούν SPVs/οχήματα ειδικού σκοπού να σηκώσουν αξία στις διεθνείς αγορές. Ναι, αλλά... με τι όρους; Με τι capex/προβλεπόμενη κεφαλαιακή επένδυση; Με τι χρηματοδοτικό σχήμα, με ποιο financial assessment; Το να πάμε να προαδειοδοτήσουμε, ταρατατζούμ, κάτι που αύριο αποδειχθεί ότι έχει αμφίβολη αξία/transactional value είναι χειρότερο από το να σούρνεται επί χρόνια η αδειοδότηση ενός valued asset. Και, προσοχή! Η εντύπωση που έχουν -και που δίνουν σε νεόκοπους υπουργούς που ακούνε «αγορά»/«αγορές» και αισθάνονται ευχάριστη ζαλάδα -οι σύμβουλοι ή οι επίδοξοι σύμβουλοι, ότι «πάμε με νόμο και γλιτώνουμε το ΣτΕ» είναι τραγικά εσφαλμένη. Διότι (α) δεν γίνεται, (β) δεν γίνεται με τίποτε, (γ) δεν πρέπει να γίνει. Ομοίως, άμα πεις νομοθετικά σε δικαστή «θα δικάσεις μέσα σε δύο μήνες» κινδυνεύεις να έχεις ως επιστροφή de facto άρνηση που θα τρέχεις, μετά, να συμμαζέψεις.

Η υπόθεση αυτή θέλει πειθώ. Θέλει σοβαρότητα. Θέλει μεθοδικότητα. Θέλει επαγγελματισμό. Αλλιώς, απλώς και μόνο το «Σχέδιο Ελληνική Ριβιέρα» θα πνίξει απλώς το «Σχέδιο Ελληνικό», που ήδη κουτσαίνει λόγω του άτεχνου εναγκαλισμού ΤΑΙΠΕΔ (πάλι το ΤΑΙΠΕΔ!).

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι τα εμβληματικά projects είναι χρήσιμα -ίσως και πολύτιμα- αν είναι να ξαναμπεί «κάπως» η Ελλάδα στο διεθνή χάρτη. Την ώρα που γίνεται ο μεγα-σχεδιασμός της Ελληνικής Ριβιέρας, διεθνή συμφέροντα (ακόμη και Κινεζικά!) έχουν επισημάνει ένα άλλο έργο, με συμβολική λειτουργία, στον ελληνικό χώρο.

Η Διώρυγα της Κορίνθου, με 10.000 διάπλους το χρόνο, που είχε προ δεκαετίας ιδιωτικοποιηθεί με τη Sea Containers και έπεσε έξω, σήμερα στα χέρια της δημόσιας ΑΕΔΙΚ, είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που... περπάτησαν.

Από ζημιογόνα, ξανάγινε κερδοφόρα. Ομως, το αιωνόβιο αυτό έργο (120 ετών) ήδη καταρρέει. Κυριολεκτικά: τα τοιχώματα πέφτουν, το πέρασμα ρηχαίνει. Η μείζων επισκευή που χρειάζεται θα κοστίσει κάπου 350 εκατομμύρια ευρώ.

Αν όμως αυτό το έργο μεγαλώσει στα 600 εκατ., δηλαδή περιλάβει διάνοιξη ώστε να περνούν αισθητά μεγαλύτερα σκάφη, αν επιπλέον αξιοποιηθεί ο γύρο χώρος τουριστικά (από ανάδειξη της αρχαίας Διωλκού μέχρις εστιατόριο με γυάλινο δάπεδο πάνω στη Διώρυγα, να βλέπουν οι τουρίστες τα καράβια να περνούν, συν διάβαση-ξενάγηση τουριστών στη Διώρυγα, συν μαρίνα 250 σκαφών) θα μπορούσε το έργο αυτό -μάλιστα με την ανάπτυξη της κρουαζιέρας- να γίνει ένα ακόμη landmark project. Με μέγεθος μέσα στα άμεσα μέτρα της Ελλάδας του 2012-15, με πρόσθετη ζήτηση διελεύσεων μέχρι και +80% της σημερινής.

Και ένα καλωσόρισμα: στον υφυπουργό Οικονομικών Γ. Μαυραγάνη

Θα φανεί σαν υποσημείωση, αλλά είναι το άνοιγμα ενός ολόκληρου κεφαλαίου: από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του στην νέα κυβέρνηση ο -προερχόμενος από την αγορά από την KPMG- υφυπουργός Οικονομικών, Γ. Μαυράγανης, έδωσε ένα νέο δείγμα γραφής. Ξεκίνησε (αντί για τις συνήθειες μεγαλοστομίες περί «πάταξης της φοροδιαφυγής») να κάνει λόγο για ένα σύστημα «πιο φιλικό και πιο φθηνό στην τήρησή του για τις επιχειρήσεις», με κατάργηση π.χ. του ΚΒΣ (και όχι... μετονομασία του) και για αντιμετώπιση του κόστους συμμόρφωσης επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών. Τον ακούσαμε, τον άκουσε ευρύτερα η αγορά, στο Athens Tax Forum 2012. Υποσχόμαστε να επανέλθουμε.

*Δείτε εδώ το άρθρο του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη όπως δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 16-07-2012.

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση