Παρασκευή, 29 Μάρτιος 2024

Τικ-τακ, τικ-τακ

 

dsc 4500 120x120-thumb

Ορθότατα έπραξε το «οικονομικό επιτελείο» (δηλαδή ο ψημένος από την φωτιά των διαπραγματεύσεων των διαδοχικών Μνημονίων και Μεσοπρόθεσμων Γιώργος Ζαννιάς, συν o έκπαλαι γνώστης των διαδρόμων της Ευρωζώνης Γιάννης Στουρνάρας) και έσκυψε με προσοχή και ανησυχία στους όρους του ισπανικού μνημονίου-λάϊτ και, γενικώς, στην ταχύτατη διεκπεραίωση του ισπανικού πακέτου από την Ευρώπη (ναι, ναι, με ολίγην από ΔΝΤ στο βάθος, συν επιτήρηση, συν conditionality με δημοσιονομικούς στόχους). Ορθότατα και ο Αντώνης Σαμαράς έσπευσε – η δική του προσέγγιση – να πει ότι η νωπή ισπανική περιπέτεια δείχνει πόσο κάθε ιδέα «καταγγελίας» των Μνημονίων και Μεσοπρόθεσμων θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ωρολογιακή βόμβα για την ευρωπαϊκή παρουσία της Ελλάδας. Ορθότατα και ο Αλέξης Τσίπρας και οι Συριζαίοι εξήγησαν – η δική τους προσέγγιση – ότι, αντιθέτως, η ισπανική έκβαση δείχνει πώς θά 'πρεπε να είχε πορευθεί η Ελληνική διαπραγμάτευση.

Όλοι τους δίκιο έχουν. Βέβαια δίκιο με την βασική λογική όσων μιλούν στον Έλληνα ψηφοφόρο με την δοκιμασμένη συνταγή του «ακούμπα πάνω μου!» που ζητά προσχώρηση του πολίτη σε ένα ιδεολόγημα και ύστερα εμπιστοσύνη με Eyes Wide Shut μέχρι την επόμενη σύγκρουση τραίνων: ήδη η Ευρώπη και το διεθνές σύστημα έχει αναδείξει την «Ελληνική επόμενη μέρα» σε βασική νάρκη του συστήματος, με ωρολογιακό μηχανισμό. Που επιχειρεί να την αφοπλίσει, όπως-όπως, το ως άνω σύστημα.

Το πρόβλημα είναι πως, με το άγχος Αντ. Σαμαρά να πείσει ότι «είναι θάνατος μια έξοδος από το ευρώ» και με την πίεση Τσίπρα να γίνει αποδεκτό ότι η διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και το ΔΝΤ μπορεί/πρέπει να γίνει υπό πίεση, στην διαβόητη επόμενη μέρα – στην 18η Ιουνίου συν στις γνώριμές μας διερευνητικές εντολές – το τικ-τακ, τικ-τακ του ωρολογιακού μηχανισμού θα λειτουργεί ως ήχος background. Σ’ όλο δηλαδή το διάστημα που το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα έρχεται αντιμέτωπο με μια δημοσιονομική πραγματικότητα (θυμηθείτε Ανδρέα Λοβέρδο του 2010!) του «δεν υπάρχει σάλιο»: Βαγγέλης Βενιζέλος και Φώτης Κουβέλης καταθέτουν  8 θέσεις και 7 θέσεις ως προϋποθέσεις συνεργασίας (=σχηματισμού Κυβέρνησης) με τον όποιο νικητή της κάλπης της 17ης Ιουνίου (δηλαδή τον τυχερό των 50 εδρών πριμ του Νόμου Παυλόπουλου), ώστε να αποφευχθεί το φάσμα τρίτων εκλογών, τον Δεκαπενταύγουστο, με το καλό.
Οπότε, το τικ-τακ, τικ-τακ είναι η αληθινή υπόσχεση ετούτων εδώ των εκλογών.

*Δείτε εδώ το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στο protagon.gr στις 11-06-2012.
 

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση