Τρίτη, 19 Μάρτιος 2024

Εν όψει εμφυλίου;

Μετά το ομολογουμένως ταραγμένο εκλογικό καλοκαίρι και την ανατροπή του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού, η Ελλάδα διαθέτει, τύποις τουλάχιστον, τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας.

Ωστόσο το ερώτημα που βρίσκεται στα χείλη όλων – μετά την εαρινή διελκυστίνδα του ευρώ και της δραχμής – είναι εάν και κατά πόσο μπορεί αυτή η κυβέρνηση – τελευταία ελπίδα κατά γενική ομολογία – να ανατρέψει τον αρνητικό ρου των πραγμάτων.

Οι αισιόδοξοι – υποβοηθούμενοι και από τις διαδοχικές επισκέψεις του πρωθυπουργού στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες – ελπίζουν ότι η Ελλάδα θα ορθοποδήσει και μάλιστα σχετικά σύντομα. Από την άλλη το περιβόητο λόμπι της δραχμής (εσωτερικού και εξωτερικού) αναζητά τις πιθανές ημερομηνίες του επερχόμενου Αρμαγεδώνος, ελπίζοντας ότι θα αποσπάσει τον τίτλο της καλύτερης (αυτοεκπληρούμενης;) προφητείας...

Και κάπου εκεί έρχεται η λογική, η μέση μετριοπαθής σκέψη. Η οποία επιτάσσει άμεση επίλυση μικρών και μεγάλων ζητημάτων που χρονίζουν (38 χρόνια νομίζω ότι είναι υπεραρκετά...) από καινούργιους πολιτικούς με τόλμη και ανιδιοτέλεια. Γνωρίζω ότι αυτό ακούγεται λίγο ως ευχολόγιο, αλλά είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία η «στρατολόγηση» και αξιοποίηση στελεχών, όπως ήταν κάποτε ο αείμνηστος Αναστάσης Πεπονής, ή ο εν ζωή, αλλά εκτός μάχιμης πολιτικής λόγω ηλικίας, Πέτρος Μολυβιάτης. Πολιτικούς με μετριοπαθή πολιτική σκέψη, οι οποίοι παρά τις επιμέρους διαφωνίες που είχαν κατά καιρούς, ενώνονταν κάτω από τον κοινό στόχο, που ήταν η πρόοδος και η υπερηφάνεια του ελληνικού λαού και που είχαν αποβάλλει οποιαδήποτε σημάδια ιδιοτέλειας ή νεοπλουτισμού.

Σε διαφορετική περίπτωση η Ελλάδα – ήδη από το Δεκέμβρη του 2008 – βυθισμένη σε καθεστώς ήπιας έκρηξης και εσωστρέφειας, σταδιακά θα ατονήσει ως χώρα και θα περιθωριοποιηθεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όλους μας.

Και το χειρότερο δεν είναι μόνο αυτό... Η εντυπωσιακή άνοδος της ελληνικής ριζοσπαστικής δεξιάς και ακροδεξιάς και η πολύ πιθανή ενίσχυση αυτής της τάσης θέτουν επίσης έναν πολύ σοβαρό κίνδυνο για το μέλλον.

Με δεδομένο ότι το πολιτικό σύστημα πιάστηκε εντελώς εξαπίνης, η άνοδος της Χρυσής Αυγής μπορεί να είναι εντυπωσιακή το επόμενο χρονικό διάστημα. Η πολύ καλή οργάνωση αυτού του σχηματισμού, σε συνδυασμό με την έξαρση της οικονομικής κρίσης δικαιολογούν μία τέτοια πρόβλεψη. Από την άλλη η ριζοσπαστική αριστερά, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, θα χρειαστεί χρόνο για να αντιδράσει και να απαντήσει στη ραγδαία άνοδο του σφόδρα ιδεολογικού της αντιπάλου. Όταν όμως είναι και αυτή επιχειρησιακά έτοιμη, τότε μην παραξενευτείτε εάν ζήσουμε έναν νέο εμφύλιο πόλεμο με ό,τι αυτό σημαίνει για την Ελλάδα.

Ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί μια τέτοια απευκταία πολιτική και κοινωνική εξέγερση είναι το πολιτικό σύστημα να λύσει άμεσα με θεσμικό και δίκαιο τρόπο το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, να οδηγήσει στη δικαιοσύνη όλους όσους καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα και μέσω της δήμευσης των περιουσιών τους να αποκαταστήσει τη ζημία του Δημοσίου, να αποκαταστήσει την εθνική παραγωγή της χώρας, στο μέτρο του δυνατού –για παν ενδεχόμενο...–, να αξιοποιήσει τον ορυκτό και περιβαλλοντικό πλούτο της χώρας προς όφελος του ελληνικού λαού και να δημιουργήσει σταθερό οικονομικό και φορολογικό πλαίσιο για να προσελκυσθούν επιτέλους επενδύσεις.

*Δείτε εδώ το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στο maga.gr.

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση