e-library

Εβδομαδιαία Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη Ιδεών

Το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο e-library αναρτάται στη σελίδα της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο facebook. Μπορείτε εδώ να κάνετε like ώστε να βλέπετε τις τρέχουσες δημοσιεύσεις και να ενημερώσετε τους φίλους σας. 

Εκδηλώσεις/ Ανακοινώσεις

Δείτε εδώ το πρόγραμμα για την δημόσια συζήτηση που διοργανώνουν οι Young European Federalists - JEF Greece (Νέοι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές Ελλάδος) με θέμα: "Youth Participation in the EU: Post-EU Elections Discussion". Η εκδήλωση θα γίνει το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024. Συντονιστής της συζήτησης - η οποία θα γίνει στην αγγλική γλώσσα - θα είναι ο Λευτέρης – Φοίβος Βασιλόπουλος. 

Το Ινστιτούτο Οικονομικών της Υγείας (i-hecon) και η Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Οικονομίας & Πολιτικής της Υγείας (Ε.Ε.Ε.Ο.Π.Υ.) διοργανώνουν Πανελλήνιο Συνέδριο για τα Οικονομικά και τις Πολιτικές της Υγείας 2024, που φέτος γιορτάζει την 20ή επέτειό του και θα πραγματοποιηθεί από τις 3 έως τις 5 Δεκεμβρίου 2024 στην Αθήνα (ξενοδοχείο Divani Caravel). Την κεντρική ομιλία του Συνεδρίου θα κάνει ο Ηλίας Μόσιαλος. Δείτε εδώ περισσότερα. 

Δείτε εδώ πληροφορίες για την παρουσίαση του συλλογικού τόμου "Επανάσταση, έθνος-κράτος και αρχαιοελληνικό ιδεώδες. Φιλοσοφικές προσεγγίσεις στην Ελληνική Επανάσταση". Η εκδήλωση θα γίνει την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2024, στις 19.00, στο Μουσείο Μπενάκη.

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ) σε συνεργασία με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και το Αρχείο της ΕΡΤ, διοργανώνει την έκθεση με θέμα:"1967 -1974: Κουλτούρες σε αντιπαράθεση. Ζωή – Τέχνη – Προπαγάνδα", η οποία θα παρουσιάζεται στο Μέγαρο Εϋνάρδου από τις 29 Νοεμβρίου 2024 – 16 Απριλίου 2025. Δείτε εδώ περισσότερα. 

Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ, ο 36χρονος δικηγόρος Βαγγέλης Αυγουλάς μοιράζεται στο Podcast του Newsbeast τις εμπειρίες του από μια κοινωνία που δυσκολεύεται να καλύψει τις ανάγκες του. Δείτε εδώ περισσότερα.

Βιβλιοπαρουσίαση: Global Governance and Social Democracy: Between Neoliberal and Authoritarian Capitalism/ των Νίκου Μουζέλη – Δημήτρη Α. Σωτηρόπουλου

Το συνειδητά σύντομο αυτό βιβλίο των Μουζέλη-Σωτηρόπουλου έρχεται να θέσει το ερώτημα κατά πόσον η γεωπολιτική αποξένωση, την οποία ζούμε τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή. Αν, δηλαδή, οι τρεις πρωταγωνιστές του διεθνούς συστήματος – ΗΠΑ, Κίνα και ΕΕ – απορροφημένοι από τον οικονομικό και διπλωματικό ανταγωνισμό τους, δεν συνειδητοποιήσουν την έκταση των κινδύνων που ελλοχεύουν. Kαι αν, ως εκ τούτου, δεν επιδιώξουν να διαχειριστούν τους κινδύνους αυτούς αποτελεσματικά… Στην ανάλυσή τους η Ευρώπη/η ΕΕ διεκδικεί κομβικό ρόλο, όσο κι αν οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων μάλλον ένα σχήμα παγκόσμιας διακυβέρνησης με κέντρο το δίπολο ΗΠΑ-Κίνας κάνουν να είναι εκείνο που τείνει να κυριαρχήσει… Πάντως για τους Ν. Μουζέλη/Δ. Σωτηρόπουλο η «χρυσή εποχή» της σοσιαλδημοκρατίας, του 1945-1975, έχει δώσει πλέον την θέση της σε ένα μοντέλο «Σοσιαλδημοκρατίας 2.0», το οποίο βλέπουν να προκύπτει από την ολοκλήρωση του οικοδομήματος της ΕΕ… Υπάρχει σ’ αυτήν τη προσέγγιση Μουζέλη/Σωτηρόπουλου μια διάσταση ευχής, αν όχι προσευχής. Όμως η υπενθύμιση ότι «η σοσιαλδημοκρατία ευρωπαϊκού τύπου αποτελεί την μόνη εκδοχή καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» δεν παύει να αντηχεί – ακόμη και σήμερα. Δείτε εδώ περισσότερα. 

Αντώνης Παπαγιαννίδης: Όταν η Ευρώπη διαλογίζεται: Από τις εκθέσεις Ντράγκι – Λέττα έως τη Διαμαντοπούλου

Το ΕΛΙΑΜΕΠ οργάνωσε μια κλειστή συζήτηση γύρω από τις πολυσυζητημένες Εκθέσεις Λέττα και Ντράγκι, με βάση τις οποίες υποτίθεται ότι η ΕΕ (σ) κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη, (β) συνειδητοποιεί τα μέχρι και υπαρξιακά προβλήματα που αντιμετωπίζει, (γ) σκέφτεται και αξιολογεί λύσεις και υπερβάσεις… Η οποία συζήτηση, να το πούμε εξαρχής, αφού επανειλημμένα στάθηκε στον υπαρξιακό – η επανάληψις, μήτηρ μαθήσεως! – χαρακτήρα των προκλήσεων που έχει σήμερα μπροστά της η Ευρώπη, έτσι όπως συναισθάνεται ότι χάνει έδαφος απέναντι τόσο στις ΗΠΑ όσο και την Κίνα, είχε τουλάχιστον την προσγείωση να αναγνωρίσει ότι όχι από τις διαγνώσεις, ούτε από τις προτάσεις-συνταγές, αλλά από την εφαρμογή επί του πεδίου θα προκύψει κάτι το ουσιαστικό. Αλλιώς… εκτόνωση δια της αναλύσεως. Και η Έκθεση Λέττα, που στην ουσία ξαναπιάνει το νήμα της ολοκλήρωσης της Εσωτερικής Αγοράς της ΕΕ, και η Έκθεση Ντράγκι που προσεγγίζει περισσότερο το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης, αυτό το καταθέτουν/παραδέχονται… Μια ωραία μάχη οπισθοφυλακής, μπροστά στον οδοστρωτήρα της έκκλησης για ανταγωνιστικότητα και της διαχείρισης φόβου. Δείτε εδώ το άρθρο ("Οικονομική Επιθεώρηση", 2/12). 

*Η συζήτηση για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα ως αίτημα αξιοπρέπειας

Τέσσερις αρκετά παραδοσιακοί νομικοί, της ακαδημαϊκής κοινότητας, προσήλθαν στην παρουσίαση – στην αντίστοιχα παραδοσιακή, θα έλεγε κανείς, αίθουσα της Παλιάς Βουλής όπου επί δεκαετίες και μέχρι το 1935 ησκείτο το κοινοβουλευτικό έργο – ενός σημαντικού έργου. Με αντικείμενο το νομικό καθεστώς και τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων στην Ελλάδα του 2024... Δουλειά του μαχητικού (σε περισσότερα του ενός πεδία των δικαιωμάτων: προστασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, μη-συμμετοχή στην διδασκαλία των Θρησκευτικών στο σχολείο, κυρίως όμως όλο το φάσμα διεκδίκησης – η ουσιαστική λέξη! – των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων) δικηγόρου Βασίλη Σωτηρόπουλου, το απειλητικό αυτό βιβλίο ως έκ των σχεδόν 1.200 σελίδων του δεν αποτελεί μόνο ένα χρήσιμο compendium. Αποτελεί και ένα σημείο αγκύρωσης για την συζήτηση όπως αυτή θα εξελιχθεί στην συνέχεια: είδαμε άλλωστε πόσο ρηχή είναι η κατοχύρωση των δικαιωμάτων τώρα-τώρα, που η Κυβέρνηση εκείνη η οποία νομοθέτησε «στην κόψη» τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και (περιορισμένα) την γονεϊκότητα, αισθάνεται την πολιτική έλξη της αντι-woke άμπωτης. Και επανατοποθετείται... Αλλά και τι σημασία έχει η εγρήγορση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων. Που σε τελευταία ανάλυση έχουν ως περιβάλλουσα την διεκδίκηση του δικαιώματος στην αξιοπρέπεια... Δείτε εδώ το άρθρο του Αντώνη Παπαγιαννίδη ("Όικονομική Επιθεώρηση", 26/11).

Μενέλαος Μαρκάκης: Το νέο πλαίσιο δημοσιονομικής διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι επιπτώσεις του για την Ελλάδα

Παραδοσιακά, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, τα νομοθετικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) επιδίδονται σε αγώνα δρόμου, προκειμένου να κλείσουν οι πιο σημαντικοί νομοθετικοί φάκελοι που εκκρεμούν. Ένας εκ των πλέον σημαντικών φακέλων πριν την ολοκλήρωση της νομοθετικής περιόδου 2019-2024 αφορούσε τη μεταρρύθμιση των δημοσιονομικών κανόνων της Ε.Ε., η εφαρμογή των οποίων είχε, με πολύ απλά λόγια, «παγώσει» κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κατόπιν της ενεργοποίησης της λεγόμενης γενικής ρήτρας διαφυγής… Tην άνοιξη του 2024, το Συμβούλιο της Ε.Ε. και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατόρθωσαν να φτάσουν σε συμφωνία για την μεταρρύθμιση του πλαισίου δημοσιονομικής και οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε… Συγκεκριμένα, τα νομοθετικά όργανα της Ε.Ε. θέσπισαν δύο Κανονισμούς, οι οποίοι τροποποιούν το προληπτικό και το διορθωτικό μέρος του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης αντιστοίχως, και μία Οδηγία, η οποία τροποποιεί τις απαιτήσεις για τα δημοσιονομικά πλαίσια των κρατών μελών… Είναι σημαντικό, κατά την άποψή μας, η μεταρρύθμιση των δημοσιονομικών κανόνων της Ε.Ε., καίτοι αναγκαία, να μην επισκιάσει άλλες απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για μια βιώσιμη, οικονομικά και κοινωνικά, Οικονομική και Νομισματική Ένωση. Δείτε εδώ το άρθρο (nomarchia.gr, 29/11).

Έλσα Νικολαΐδου: Σενέκας: Ανακτώντας τον χαμένο χρόνο

«Μικρό το κομμάτι της ζωής που ζούμε. Πράγματι, όλο το υπόλοιπο διάστημα δεν είναι ζωή αλλά χρόνος» (Σενέκας, Περί της συντομίας της ζωής, 2.2). Είναι σύντομη η ζωή ή όχι; Ο Σενέκας καταπιάνεται συχνά με το ζήτημα του χρόνου της ζωής –ίσως περισσότερο από κάθε άλλον φιλόσοφο. Και αυτό, διότι το «πώς θα ζήσω» (το αιώνιο ερώτημα της Ηθικής φιλοσοφίας) δεν δηλώνει τίποτε άλλο από το «πώς θα περάσω τον χρόνο της ζωής μου». Ενώ όμως ο χρόνος είναι τόσο σημαντικός, οι άνθρωποι φαίνεται να τον αντιμετωπίζουν δίχως σκέψη: Από τη μια, θέλουν να ζήσουν περισσότερο –σαν να μην είναι αρκετός ο χρόνος ζωής που δίνεται από τη φύση- και από την άλλη, αυτόν τον πολύτιμο χρόνο που όλοι θέλουν να επιμηκύνουν για να ζήσουν πιο πολύ, τον χαρίζουν σε ανούσιες καταστάσεις, τον σπαταλούν σαν να είναι ανεξάντλητος. Γιατί συμβαίνει αυτό το παράδοξο;… Ο φιλόσοφος είναι ο μόνος ελεύθερος να ανοίξει τον διάλογο με την ύπαρξή του και να ζήσει συνειδητά. Πώς το επιτυγχάνει αυτό; Έχει κατορθώσει να αντιλαμβάνεται τον χρόνο της ζωής του ως συνέχεια: «Έχει περάσει κάποιος χρόνος; Ο φιλόσοφος τον αγκαλιάζει με την ανάμνηση. Είναι ο χρόνος παρών; Τον χρησιμοποιεί. Θα έρθει; Τον προβλέπει. Κάνει τη ζωή του μακρά συνδυάζοντας όλους τους χρόνους σε έναν». Δείτε εδώ το άρθρο (philenews.com, 30/11).

Ακούστε εδώ απόσπασμα από τα ψηφιακά μαθήματα Μathesis  με θέμα την Ηθική Φιλοσοφία με τον Καθηγητή Φιλοσοφίας Στέλιο Βιρβιδάκη.