e-library

Εβδομαδιαία Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη Ιδεών

Το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο e-library αναρτάται στη σελίδα της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο facebook. Μπορείτε εδώ να κάνετε like ώστε να βλέπετε τις τρέχουσες δημοσιεύσεις και να ενημερώσετε τους φίλους σας. 

Νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Πρόεδρος/ Συντονιστής: Περικλής Βασιλόπουλος

Γενικός Γραμματέας: Αστέρης Χατζηπαραδείσης

Μέλη Δ.Σ: Ηλίας Μόσιαλος, Αντώνης Παπαγιαννίδης, Λίνα Παπαδοπούλου, Γιάννης Τασσόπουλος, Γρηγόρης Φαρμάκης, Μυρτώ Ξανθοπούλου, Στέλλα Λαδή, Ειρήνη Περπερίδου, Οία Φέτση

Εκπρόσωπος Ομάδας νέων «Παρέμβαση 2030»: Λευτέρης - Φοίβος Βασιλόπουλος

Επίτιμος Πρόεδρος Δ.Σ: Νίκος Μουζέλης (Πρόεδροι Παρέμβασης: Νίκος Μουζέλης 1999-2023/ Λουκάς Τσούκαλης 1995-1999).

Επιστημονική Συμβουλευτική Επιτροπή: Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος, Καθηγητής ΕΚΠΑ, Στέλλα Λαδή, Καθηγήτρια Παντείου Πανεπιστημίου Queen Mary London, Αστέρης Χουλιάρας, Καθηγητής Παν. Πελοποννήσου, Σωτήρης Πετρόπουλος, Καθηγητής Παν. Πελοποννήσου, Γιώργος Ευαγγελόπουλος, Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου, Ανδρέας Α. Παπανδρέου, Καθηγητής ΕΚΠΑ.
Επιτροπή Συμμετοχικών Θεσμών: Αλέξανδρος Γεωργιάδης – Μάριος Νόττας (Μέλη ΣΚΕ ΕΡΤ), Ειρήνη Περπερίδου (GEA), Λευτέρης-Φοίβος Βασιλόπουλος (Ομάδα νέων «Παρέμβαση 2030»).

Εκδηλώσεις/ Ανακοινώσεις

Το Ίδρυμα Μποδοσάκη προχωρά σε κατάρτιση Σχεδίου Δράσης για την Κοινωνία των Πολιτών στην Ελλάδα, το οποίο έχει προκύψει από την ενσωμάτωση των ευρημάτων δημόσιας Διαβούλευσης και θα παρουσιαστεί στις 27 Νοεμβρίου 2024 στο Μουσείο Μπενάκη υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Δείτε εδώ περισσότερα. Η Ένωση Πολιτών για την Παρέμβαση συμμετείχε στη δημόσια Διαβούλευση του Ιδρύματος Μποδοσάκη για την εκπόνηση του Σχεδίου Δράσης για την ΚτΠ. Δείτε εδώ το κείμενο των προτάσεων της Παρέμβασης.

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ) σε συνεργασία με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και το Αρχείο της ΕΡΤ, διοργανώνει την έκθεση με θέμα:"1967 -1974: Κουλτούρες σε αντιπαράθεση. Ζωή – Τέχνη – Προπαγάνδα", η οποία θα παρουσιάζεται στο Μέγαρο Εϋνάρδου από τις 29 Νοεμβρίου 2024 – 16 Απριλίου 2025. Δείτε εδώ περισσότερα. 

Περικλής Βασιλόπουλος: Με αφορμή την επέτειο της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ζολώτα

Σαν σήμερα πριν 35 χρόνια, η ορκωμοσία της Οικουμενικής Κυβέρνησης του Καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα, τότε 87 ετών (με ζωτικότητα όμως 60ντάρη χειμερινού κολυμβητή και ωράρια συχνά από τις 9π.μ έως τις 3 το πρωί) με την ομόθυμη στήριξη ΝΔ, Πασόκ, Αριστεράς. Ως Δ/ντής του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού μαζί με τον Πρέσβη Ιωάννη Τζούνη Δ/ντή του Πολιτικού Γραφείου ζήσαμε λεπτό προς λεπτό αυτή την κρίσιμη για την χώρα περιπέτεια τετράμηνης διάρκειας… Η βασική συνεισφορά της Κυβέρνησης Ζολώτα ήταν ή αποτροπή της πρώτης μεταπολεμικής Χρεωκοπίας κυριολεκτικά στο παρά ένα τον Ιανουάριο 1990. Στις 3/1/90 ο Καθηγητής πρότεινε 10 σημεία επείγουσας δράσης στους 3 Πολιτικούς Αρχηγούς (Κωνστ. Μητσοτάκης, Ανδρ. Παπανδρέου, Χαρ. Φλωράκης) με μια δραματική εισαγωγή «Κύριοι, εάν δεν υιοθετήσετε αυτά τα μέτρα σήμερα, η χώρα θα χρεωκοπήσει σε 10 χρόνια»… Ο Καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας ήταν ένας σπάνιος Έλληνας, από τους πιο σημαντικούς τον 20ό αιώνα!! Δείτε εδώ το κείμενο (fb, 23/11). 

*Στα φοιτητικά μου χρόνια στα αμφιθέατρα της Νομικής Σχολής ειρωνευόμασταν βροντερά το σύνθημα της ΚΝΕ/ΚΚΕ «Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον Αγώνα». Εν μέρει δικαίως γιατί α) χρησιμοποιούσαν το σύνθημα ως πρόσχημα κάλυψης αντιδημοκρατικών πρακτικών (ήσαν πλειοψηφία και σάπιζαν στο ξύλο τις μειοψηφίες γενικά και της αριστεράς ιδιαίτερα) β) Αυτό το πρώτοι παντού ήταν μπούρδα το σωστό θα ήταν Αρκετά Καλοί παντού (good enough όπως έλεγε ο D.Winnicott ο μέγας παιδοψυχίατρος). Πάντως είχαν και κάποιο δίκιο αν πάρουμε υπόψη την άλλη μπούρδα που προτείναμε εμείς: όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών (προσωπικά δεν το εννοούσα έτσι αλλά τότε στα  seventies ήσαν άλλες εποχές). Τα χρόνια πέρασαν και ως πατέρας νιώθω καλά με τον συνδυασμό γνώσης και δράσης του ενεργού πολίτη που προσπαθεί ο γιος και μάλιστα εκτός έδρας. Με την ευκαιρία είπα και μερικές σκέψεις/εμπειρίες για την Μεταπολίτευση που γιορτάζουμε τα πενηντάχρονα! Δείτε επίσης εδώ την ανάρτηση του Περικλή Βασιλόπουλου (fb, 23/11). 

Το Vouliwatch συνεχίζει την πολυετή του δράση για ανάδειξη και ενίσχυση του δικαιώματος των πολιτών στη δημόσια πληροφορία, με μια νέα συντονισμένη εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού και άσκηση πίεσης στην πολιτική εξουσία για βελτίωση του νομικού πλαισίου. Στο πλαίσιο της εκστρατείας του Vouliwatch για το κρίσιμο Δικαίωμα Πρόσβασης στη Δημόσια Πληροφορία, συμμαχεί με άλλες 14 Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών και ανεξάρτητων ΜΜΕ και συντάσσει Κοινή Επιστολή προς την πολιτική εξουσία με Συστάσεις Βελτίωσης του νομικού πλαισίου στη χώρα μας. Το Δικαίωμα Πρόσβασης στη Δημόσια Πληροφορία αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για τη διαφάνεια, τη λογοδοσία και τη δημοκρατία. Στην Ελλάδα, το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο για το δικαίωμα αυτό έχει αναγνωριστεί ως θετικό βήμα, ωστόσο, υπάρχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης, τόσο σε επίπεδο εφαρμογής όσο και σε επίπεδο νομοθετικής ρύθμισης. Δείτε εδώ περισσότερα. 

Ίδρυμα Μποδοσάκη/ Οι δραστηριότητες του Προγράμματος Active citizens fund

Το Active citizens fund (ύψους 15 εκ.€), χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία και είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ), γνωστού ως EEA Grants. Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens Fund για την Ελλάδα ανέλαβαν από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow. Μέσω του Active Citizens Fund επιχορηγήθηκαν 208 φορείς, ενώ στο πλαίσιο της ανοιχτής πρόσκλησης «Ενίσχυση της συνηγορίας και του εποπτικού ρόλου της Κοινωνίας των Πολιτών»: 16 έργα έλαβαν επιχορήγηση, 89 ΟΚοιΠ διεξήγαγαν έρευνες σχετικές με τη  λήψη αποφάσεων και τη δημόσια πολιτική. Πραγματοποιήθηκαν 53 εκστρατείες συνηγορίας για την προώθηση της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της χρηστής διακυβέρνησης κ.ά. Δείτε τις σχετικές πληροφορίες εδώ και εδώ. 

Αντώνης Παπαγιαννίδης: Διαταράξεις στο «νέο σύνορο» Δύσης-Ρωσίας

Αναμενόμενο το σασπένς που δημιουργείται με την αρχή έμπρακτης εκδήλωσης των προθέσεων της εποχής Τραμπ για την Ουκρανία – θα είναι ανακωχή/απεμπλοκή πρώτης γραμμής; θα είναι πάγωμα των γραμμών αντιπαράθεσης; θα είναι συνομιλίες με στόχο διεθνή συμφωνία; θα υπάρχει καθεστώς εγγυήσεων για την Ουκρανία, και ποιες δυνάμεις θα συμμετάσχουν; Ενώ δεν αποκλείεται εντελώς να ξεφύγει η κατάσταση, σε μια τελική ανάφλεξη, με τα νέα οπλικά συστήματα (ATACMS – Storm Shadow – Scalp από την μια, Orechnik/Αγριοφουντουκιά από την άλλη: οι ονομασίες και μόνο των προηγμένων όπλων έχουν την δική τους γλώσσα υπαινιγμών…) που ήρθαν στο προσκήνιο. Ούτως ή άλλως, όμως, προς ένα «νέο σύνορο» Δύσης-Ρωσίας πορευόμαστε, με χάραξη επί του εδάφους, ήδη, στις κατεστραμμένες περιοχές της Ουκρανίας. Μια μεγάλη διατάραξη του απαραβίαστου των συνόρων στην Ευρώπη, θα σκεφτεί κανείς (καλά, εντάξει, ήταν την δεκαετία του ΄90 και η Βαλκανική, αλλ’ αυτά «ξεχάστηκαν»)... Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπου Δύσης-Ρωσίας επί Ουκρανικού εδάφους με μια λογική containment/ανάσχεσης της Ρωσίας (τώρα, πλέον, η διατύπωση χρησιμοποιείται μάλλον ανενδοίαστα) δημιουργεί μπροστά στα μάτια μας «νέο σύνορο». Οι συνέπειες θα φανούν σταδιακά, δεν θα είναι δε ασήμαντες. Δείτε εδώ το άρθρο ("Όικονομική Επιθεώρηση", /11).

Αντώνης Λιάκος: Το ζήτημα της woke και anti-woke ατζέντας

Ο τρόπος που οι άνθρωποι απευθύνονται ο ένας στον άλλο δηλώνουν σχέσεις αλληλοαναγνώρισης, εκδηλώνουν την κοινωνική και πολιτισμική περιφρόνηση,  βασίζονται σε ιεραρχίες και αποκλεισμούς. Και οι σχέσεις αυτές δεν είναι μόνο λεκτικές. Η καρπαζιά έπεφτε σύννεφο στα ανήλικα που εργάζονταν ως βοηθοί γκαρσονιών ή έκαναν θελήματα στην αγορά, αλλά και στο σχολείο. Οι βιασμοί στις υπηρέτριες ήταν ο σιωπηλός κανόνας στα καλά σπίτια. Η περιθωριοποίηση ήταν απόλυτη στα παιδιά με ειδικές ανάγκες στα σχολεία. Τώρα τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αλλά η αλλαγή δεν ήλθε από μόνη της… Μήπως όμως το παρακάναμε, μήπως φτάσαμε σε ακρότητες, οπότε υπάρχει μια τάση εξισορρόπησης με την καταγγελία της «γουόκ ατζέντας»;.. Η έννοια της «αναγνώρισης» είναι θεμελιακή φιλοσοφική έννοια.  Πάνω σε αυτή βασίζεται η δημοκρατία. Αναγνωρίζω τον άλλο, σημαίνει ότι δεν τον περιφρονώ, ότι τον σκέφτομαι με τους ίδιους όρους που σκέφτομαι τον εαυτό μου, του αναγνωρίζω τα ίδια δικαιώματα και τα ίδια καθήκοντα. Όταν αναγνωρίζω τον άλλο όμως, δεν τον ετεροκαθορίζω, δεν τον ονομάζω και τον περιγράφω εγώ όπως θέλω και τον φαντάζομαι. Του αναγνωρίζω το δικαίωμα να μιλάει, να μου απευθύνεται επί ίσοις όροις, τον ακούω και  αποδέχομαι τον αυτοκαθορισμό του μέσα στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας που επιβάλει η αλληλοαναγνώριση και η ισοπολιτεία.  Δείτε εδώ το άρθρο ("Βήμα", 24/11). 

*Περί εκλογών στον Σύριζα

Θετική εξέλιξη το αποτέλεσμα των εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ και η εκλογή του Σωκράτη Φάμελου. Οι παρεμβάσεις του χαρακτηρίζονται από πολιτική σοβαρότητα και τεχνοκρατική επάρκεια.  Ωστόσο ο υπαρξιακός κίνδυνος για την συριζογενή αριστερά δεν έχει παρέλθει. Δεδομένων του κατακερματισμού, της απώλειας επιρροής  και της απαξίωσης των συριζογενών  κομμάτων, η Αριστερά θα είναι εκτός τροχιάς εξουσίας   για απροσδιόριστο διάστημα.  Το μείζον ερώτημα τώρα είναι αν θα μπορούσε να γίνει κάτι, και τι, ώστε να επιβιώσει ως πολιτικός χώρος. Νομίζω προϋπόθεση είναι να ξαναχτιστεί η εμπιστοσύνη. Να μείνει πίσω  η μνησικακία από όλες οι πλευρές. Γιατί τελικά υπάρχουν μεν οι κοινές ευθύνες  (εμφατικά κοινές) αλλά και οι κοινές επιδιώξεις. Αυτές πρέπει να τεθούν στο επίκεντρο, δημιουργώντας   πρωτοβουλίες στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή.  Από αυτή την άποψη έχουν ιδιαίτερη σημασία    όχι τα  σχέδια μεγάλων συμμαχιών, αλλά η προσγείωση στα τοπικά και θεματικά πεδία, τα οποία, εν πολλοίς,   είχαν εγκαταλειφθεί.  Η προσγείωση στο συγκεκριμένο δεν σημαίνει εγκατάλειψη της πανοραμικής σκέψης. Γιατί σε κάθε μικρό ζήτημα  συναντάς τα μείζονα προβλήματα.  Η αμοιβαία εμπιστοσύνη θα κερδηθεί έμπρακτα, στη  βάση αξιών, και όχι κομματικών γραμμών. Δείτε επίσης εδώ την ανάρτηση του Αντώνη Λιάκου (fb, 25/11). 

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος: Το χρονικό της ελληνικής κρίσης. Οι αποκαλύψεις της Άνγκελα Μέρκελ (Le Figaro, 23/11)

Le Figaro: «Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να δώσω χρήματα»: Οι αποκαλύψεις της Άνγκελα Μέρκελ για την ελληνική κρίση σε απόσπασμα από τα απομνημονεύματα της που μόλις εκδόθηκαν στα γαλλικά. «Ρώτησα ευθέως τον Παπανδρέου»: «Τι θέλεις, ακριβώς;» Απάντησε ότι δεν ήθελε τίποτα, αλλά ότι η Ελλάδα τα πάει πολύ άσχημα. Ο Herman Van Rompuy κάλεσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων σε ειδική συνεδρίαση στις Βρυξέλλες την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010. Ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου έγινε ο πρώτος Πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία εισήχθη σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου 2009… Στα τέλη του 2009, ο Παπανδρέου κάλεσε σε βοήθεια τον διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος-Καν. Αυτός δήλωσε αναρμόδιος, ότι η Ελλάδα είναι μέλος μιας νομισματικής ένωσης και τον παρέπεμψε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Επιτροπή ζήτησε από την Ελλάδα να μειώσει το έλλειμμά της κατά τέσσερις μονάδες το 2010. Ο Παπανδρέου είχε αποδεχθεί την αρχή, αλλά δεν είχε διευκρινίσει πώς σκόπευε να επιτύχει αυτόν τον στόχο. Δείτε εδώ το πλήρες κείμενο (fb, 25/11). 

*Γιατί φοβόμαστε τόσο την Τουρκία;

Από την μικρασιατική καταστροφή και μετά, η Ελλάδα ασκεί την εξωτερική της πολιτική με μάλλον φοβικό τρόπο. Μετά το τέλος της Μεγάλης Ιδέας, εδώ και έναν αιώνα, υπάρχει, υποτίθεται, κάθε φορά μια μεγάλη εξωτερική απειλή που κρέμεται πάνω από το κεφάλι της, έτοιμη να απειλήσει τα δίκαια και την υπόστασή της, είτε αυτή προερχόταν παλιότερα από βορρά είτε κατόπιν και μέχρι σήμερα εξ ανατολών. Όχι φυσικά ότι όλοι αυτοί οι κίνδυνοι ήταν απλώς αποκυήματα της φαντασίας της υπερεθνικιστικής πτέρυγας που στο όνομα αυτών μπορούσε να επιδίδεται στην οικεία μας πατριδοκαπηλία, ενισχύοντας την επιρροή και το εκλογικό της ακροατήριο. Παρότι συνέβαινε και αυτό, οι απειλές ήταν υπαρκτές… Χωρίς έναν βαθύτερο εκδημοκρατισμό, είναι αδύνατος τόσο ο κοινωνικός εκσυγχρονισμός χωρίς αποκλεισμούς όσο και η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Μια προοπτική που έχει παγώσει τόσα πολλά χρόνια πλέον που λίγοι εξακολουθούν να πιστεύουν και να επενδύουν σε αυτήν. Με τον Ερντογάν μάλιστα να μην δείχνει καμία διάθεση να αφήσει την καρέκλα της εξουσίας μετά από 21 ολόκληρα χρόνια, το μέλλον φαντάζει απαισιόδοξο σε όλα αυτά τα επίπεδα. Δείτε επίσης εδώ το άρθρο του Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου (athensvoice.gr, 21/11).

Κώστας Καλλίτσης: Έχουν τελειώσει τα μνημόνια;

Έχει τελειώσει η περίοδος του αποπληθωρισμού -όταν έπεφταν οι αξίες της εργασίας, των επιχειρήσεων και της γης, μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους; Κι έχουμε βγει από τα μνημόνια και τους περιορισμούς τους; Και ναι και όχι. Η περίοδος του αποπληθωρισμού έχει τελειώσει και οι περιορισμοί μνημονιακού χαρακτήρα έχουν λήξει, με μία εξαίρεση: Τη μισθωτή εργασία. Κατά μία έννοια, ο αποπληθωρισμός δεν έληξε ποτέ γι’ αυτήν, η αγοραστική δύναμη του μισθού εξακολουθεί να μειώνεται, αν και αυτή τη φορά όχι γιατί όλες οι αξίες πέφτουν μαζί, αλλά γιατί αυξάνονται όλες οι άλλες. Αφετέρου, στο πνεύμα των αυστηρών μνημονιακού χαρακτήρα περιορισμών, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις διατηρούνται εν πολλοίς στον πάγο -κάτι σαν μουσειακό έκθεμα, να θυμίζει, λες, τα παλιά… Η ανάπτυξη που έχει μέλλον είναι αυτή που στηρίζεται στη γνώση και στην καινοτομία, ήτοι στην ακριβή εργασία. Η Ελλάδα βαδίζει σε αντίθετη κατεύθυνση. Αποκλίνει από την άλλη Ευρώπη τόσο στην εξέλιξη της αμοιβής της εργασίας όσο και –πολύ σημαντικό- στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις συλλογικές συμβάσεις. Γι’ αυτά ισχύει ο αποπληθωρισμός και το καθεστώς των μνημονίων. Πόσο «κανονικό» είναι αυτό;... Δείτε εδώ το άρθρο (kreport.gr, "Καθημερινή", 17/11). 

Αστέριος Χατζηπαραδείσης: Η Ευρώπη προωθεί με επιτυχία την Έρευνα και την Καινοτομία

Μέσα στο γκρίζο διεθνές τοπίο των τελευταίων ημερών ας δούμε και κάτι πιο αισιόδοξο. Η Ευρώπη προωθεί με επιτυχία την Έρευνα και την Καινοτομία σε τομείς που επιδρούν θετικά στο Περιβάλλον με την Ελλάδα να παίζει ηγετικό ρόλο σε εμβληματικά έργα όπως το Flex2Energy το οποίο θα δημιουργήσει την πρώτη γραμμή αυτοματοποιημένης μαζικής παραγωγής Οργανικών Φωτοβολταϊκών (ΟΦΒ) στη Θεσσαλονίκη. Στο πολυγεγονός της Αθήνας που κράτησε μία εβδομάδα παρουσιάστηκαν πολλές, πολλά υποσχόμενες, επιστημονικές εργασίες για τα Οργανικά Ηλεκτρονικά - Οργανικά Φωτοβολταϊκά και εφαρμογές τους σε κτίρια, στην Ιατρική, στην Γεωργική παραγωγή ακόμα και στη μόδα, τα λεγόμενα wearables!... Στο κλείσιμο του Συνεδρίου, κατά τη συζήτηση που είχαμε στο πάνελ, στην οποία συμμετείχαν και πολλοί σύνεδροι από όλη την Ευρώπη, καταλήξαμε ότι οι συνθήκες είναι ώριμες, υπάρχει η απαραίτητη γνώση και τεχνογνωσία, ώστε η πρωτοπορία αυτή της Ευρώπης στην Ε&Κ στον τομέα των ΟΦΒ να μεταφραστεί σε παραγωγική ικανότητα και σε δημιουργία μιας ανταγωνιστικής Ευρωπαϊκής Βιομηχανίας στον τομέα. Δείτε εδώ το κείμενο και εδώ το απολογιστικό του Συνεδρίου.

Κωνσταντίνος Τσαλακός: Ο αγαπημένος σύμβουλος του βασιλιά

Kανένας άλλος διευθύνων σύμβουλος δεν στοιχημάτισε ποτέ περισσότερα σε έναν υποψήφιο αρχηγό κράτους, από όσα πόνταρε ο Ίλον Μασκ στον Ντόναλντ Τραμπ. Με το αζημίωτο φυσικά. Η επιλογή των υπουργών, και των ανθρώπων γενικότερα που περιστοιχίζουν τους εκάστοτε άρχοντες, των λεγόμενων εξ απορρήτων, απασχολεί έντονα την πολιτική και τη θεωρία ήδη από την αρχαιότητα. Δεν υπάρχει, όμως, πιο ουσιαστική και συναρπαστική ανάλυση από εκείνη που περιλαμβάνεται στα κεφάλαια 22 και 23 του Ηγεμόνα (De Principatibus) του Μακιαβέλι… Η περίπτωση του Ίλον Μασκ είναι εν προκειμένω αποκαλυπτική… Είναι βουτηγμένος από πάνω μέχρι κάτω σε ένα ουτοπικό αφήγημα τεχνο-οπτιμισμού, στη βάση του οποίου βρίσκεται η αντιδραστική/αυταρχική θέση ότι η τεχνολογική ελίτ είναι εκείνη που γνωρίζει καλύτερα και όχι ο λαός. Σαν άλλος πλατωνικός φιλόσοφος δεν θα είχε, νομίζω, κανέναν ενδοιασμό να δει μια κοινωνία στην οποία θα κυβερνούν σύγχρονοι φιλόσοφοι σαν αυτόν −ο τεχνο-οπτιμισμός είναι άλλωστε αναμφίβολα η φιλοσοφία των καιρών μας−, ώστε να οδηγήσουν τις αμαθείς και απαίδευτες μάζες έξω από το σπήλαιο, μακριά από τον κόσμο των σκιών προς τον κόσμο του φωτός, τον κόσμο της ιδανικής πολιτείας. Δείτε εδώ το άρθρο (Οικονομική Επιθεώρηση, 18/11). 

Factnews.gr/ Βίβιαν Ευθυμιοπούλου: Ναυάγησε το σχέδιο Μελόνι

Ένα μήνα μετά την πολυδιαφημισμένη έναρξη λειτουργίας στην Αλβανία των στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους αιτούντες άσυλο στην Ιταλία, το σχέδιο ναυαγεί, σύμφωνα με πληροφορίες του Guardian. Αστυνομικοί και κοινωνικοί λειτουργοί επέστρεψαν στην Ιταλία αφού τα στρατόπεδα που στοίχισαν στους φορολογούμενους εκατομμύρια ευρώ και θα δέχονταν μέχρι και 3.000 άτομα, προς απέλαση, το μήνα έχουν μείνει άδεια. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό φαίνεται ότι έπαιξε η ιταλική Δικαιοσύνη που έκρινε παράνομη την κράτηση μεταναστών στην Αλβανία. Οι Ιταλοί δικαστές δέχονται τεράστιες πιέσεις από την κυβέρνηση αλλά δεν έχουν υποχωρήσει. Η Μελόνι, όπως όλοι οι ακροδεξιοί λαϊκιστές, έχει επικρίνει τους προκατόχους της για τη δαπάνη δημόσιου χρήματος για τη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης. Ενώ η κυβέρνηση πασχίζει να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό -περικόπτοντας κονδύλια για την εκπαίδευση, την υγεία και την κοινωνική ασφάλιση- τα κόμματα της αντιπολίτευσης χαρακτήρισαν το σχέδιο που θα κοστίσει περίπου 1 δισ. ευρώ για πέντε χρόνια, ως «οικονομική καταστροφή». Δείτε εδώ περισσότερα.

Χαράλαμπος Κουρουνδής: Η επίδραση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στους συνταγματικούς θεσμούς: από το «Σύνταγμα» του 1973 στο Σύνταγμα του 1975

«Επανάσταση που επικράτησε δημιουργεί δίκαιο», σύμφωνα με το γνωστό νομικό δόγμα που έχει καλύψει πολλές πολιτειακές μεταβολές. Η επιτυχημένη επανάσταση, λοιπόν, σε αντίθεση με την αποτυχημένη που καταπίπτει από τους νικητές στην κατηγορία του πραξικοπήματος, δημιουργεί ένα νέο θεσμικό status quo. Η εξέγερση, όμως; Ποια είναι η σχέση που αναπτύσσει με τους θεσμούς αυτή η μαζική κινητοποίηση που αμφισβητεί την εξουσία αλλά δεν μετατρέπεται σε επανάσταση;… Το παρόν άρθρο φιλοδοξεί να αναδείξει αυτήν την ιδιαίτερη και όχι πολυσυζητημένη πτυχή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τη σχέση της με τον δικτατορικό και τον μεταπολιτευτικό συνταγματισμό. Για να το επιτύχει αυτό ξεκινά προσδιορίζοντας τις βασικές συντεταγμένες του δικτατορικού «Συντάγματος» του 1973, που αποτέλεσε τη θεσμική αφετηρία της ελεγχόμενης «φιλελευθεροποίησης» του καθεστώτος. Στη συνέχεια, περιγράφεται η ίδια η εξέγερση ως σημείο κορύφωσης του αγώνα ενάντια στο «Σύνταγμα» του 1973 και στην απόπειρα φιλελευθεροποίησης της δικτατορίας. Δείτε εδώ το άρθρο (nomarchia.gr, 15/11).