Friday, 29 March 2024

Η μάταιη προσπάθεια δεν είναι άχρηστη

greece-parliment2Με στοργική επιθετικότητα, φίλος της στήλης μάς εγκάλεσε: «Επιτέλους, τώρα που το πράγμα φτάνει στο τέλος (εννοούσε την ψήφιση Προϋπολογισμού και Νέου Μεσοπρόθεσμου στην καθημαγμένη Βουλή των Ελλήνων), πες ξεκάθαρα τη γνώμη σου. Χωρίς περιστροφές. Είναι σωστά ή καταστροφικά τα μέτρα; Πρέπει να ψηφιστούν ή να καταψηφιστούν;».

Ο πειρασμός είναι μεγάλος να πει κανείς ότι άλλη η δουλειά (και η ευθύνη) του δημοσιογράφου, του αναλυτή, του σχολιαστή και άλλη του βουλευτή, του πολιτικού, του κέντρου των αποφάσεων. Δεν θα υποκύψουμε στον πειρασμό αυτόν. Και με τίποτε δεν θα πάμε σε θέματα ευθυνών, προκειμένου να ξεγλιστρήσουμε από την ουσία -ποιος άργησε και πόσο άργησε, ποιος «διαπραγματεύτηκε» με αυτιστικό τρόπο στο εσωτερικό, αντί να αναλάβει μια αληθινή καμπάνια ενημέρωσης (που θα επέτρεπε αληθινή διαπραγμάτευση…) στο εξωτερικό- ούτε σε θέματα πολιτικής εντιμότητας ή/και καταλληλότητας των προσώπων που κράτησαν στα χέρια τους, αυτούς τους μήνες, την ευθύνη των διαπραγματεύσεων στους επιμέρους τομείς. (Πλην του Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος άγιασε μ' αυτήν τη διαδικασία, όλοι διαπραγματεύονταν προς τα μέσα, ο καθένας απευθυνόμενος προς το κοινό του -άλλος στους δημόσιους υπαλλήλους, άλλος στα «ευγενή Ταμεία», άλλος στους δικαστές και δικηγόρους, άλλος στους ένστολους κοκ.). Αυτού του είδους οι προσεγγίσεις δεν είναι παρά υπεκφυγές. Όπως υπεκφυγή είναι να ασχοληθεί κανείς -τώρα- με τη βαθύτατη υποκρισία ή/και πολιτική βιαιότητα της «άλλης πλευράς»: του ΔΝΤ που τώρα «ανακάλυψε» ότι οι πολλαπλασιαστές που χρησιμοποιεί (ή: που νομιμοποιεί να χρησιμοποιούνται) στα προγράμματα σταθεροποίησης δεν είναι γύρω στο 0,5 -δηλαδή, κόβω 2 δισ., πέφτει το ΑΕΠ κατά 1 δισ.- αλλά είναι κάπου μεταξύ 0,9 και 1,7 - δηλαδή κόβω 2 δισ., πέφτει το ΑΕΠ κατά 1,8 έως 3,4 δισ.! ή πάλι της «Ευρώπης» που τρέχει ασθμαίνουσα να φανεί λίγο πιο αυστηρή από το ΔΝΤ τη μια, να «ανακαλύψει» τη Χάρτα Κοινωνικών Δικαιωμάτων την άλλη… Εκείνοι που μας παραμύθιαζαν τόσο χρόνια ότι είναι «εταίροι» μας, αποδείχθηκαν και αδιάβαστοι και δυναστικοί και -κυρίως!- αναβλητικοί. Και πρόθυμοι σήμερα να σε επαινούν/ στηρίζουν, αύριο να σε υπονομεύουν/παρατάνε.

Ένα πακέτο εξαιρετικά προβληματικό, αλλά ανταποκρινόμενο στην παράνοιά μας

Όχι, λοιπόν, υπεκφυγές! Το πακέτο που διαμορφώθηκε με τις σουρνάμενες διαπραγματεύσεις 4 μηνών ύστερα από άλλους 4 χαμένους προηγούμενους μήνες (από το παράτημα των ηνίων επί Παπαδήμου in fine μέχρι και μετά τις διπλές εκλογές και την δημιουργία της κυβέρνησης ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ), είναι βαθύτατα προβληματικό. Το γεγονός και μόνον ότι κάνει front-loaded περικοπές ή/και εισάγει νέες επιβαρύνσεις άνω των 9 δισ. για το 2013 κι όμως ψυχραίμως «προσδοκά» μόνον 4,5% πρόσθετη υποχώρηση του ΑΕΠ, τη δείχνει αυτήν την προβληματικότητα. (Παίξτε μόνοι σας με τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές). Βέβαια, το πακέτο αυτό, όπως διαμορφώθηκε, είναι απόλυτα πιστό στη σταθερή - παρανοϊκή, αλλά σταθερή! - άποψη του ελληνικού πολιτικού συστήματος (όλου δε: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛΛ και ΚΚΕ , άποψη που τη στηρίζει όλο το εκλογικό σώμα: δημόσιοι υπάλληλοι, ιδιωτικοί, ανασφαλείς εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι. Ποια είναι αυτή η άποψη; Οτι, προκειμένου να μη θιγεί η ασφάλεια των «εντός» (=δημόσιοι υπάλληλοι συν προστατευμένοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και όσοι ακόμη δυνάμενοι να ασκήσουν πίεση στον ιδιωτικό - ας πούμε 2 εκατομμύρια), πρώτον θα γονατίσουν όλοι στους φόρους (πλην φοροφυγάδων: αυτοί απλώς θα… καταγγέλλονται). Δεύτερον, θα σφαγιασθούν οι συντάξεις των κάπου 2 εκατομμυρίων ψυχών και θα ξανακουρευτούν οι μισθοί των «εντός». Τρίτον, το κυριότερο, θα λιανιστούν όσοι μένουν στον ιδιωτικό τομέα (από τα κάπου 5 εκατομμύρια, βγάλτε 1.500.000 ανέργους). Γι' αυτό ξεσάλωσε με τα εργασιακά η τρόικα και, μετά, ανακάλυψαν οι Δημαρίτες και οι Πασόκοι -και αναμείνατε τους Νεοδημοκράτες τώρα- τι συνέβη! Πλην ουδείς το λέει: όλοι μαζί στηρίξαμε τους «εντός», ακόμη και οι «εκτός»: οι τροϊκανοί δεν το καταλαβαίνουν, αλλά, αφού εμείς θέλουμε να βράζουμε στο ζουμί μας, το ανέχονται…

…Άλλωστε οι τροϊκανοί -με προπορευόμενους τους ανθρώπους του ΔΝΤ- οδηγούν ήδη αλλού την συζήτηση. Πού; Α, εδώ είναι τα ωραία! Στην ουσία, η οποία σήμερα πλέον είναι ότι, με το ελληνικό ΑΕΠ να καταρρέει, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτοξεύεται (απλή αριθμητική είναι, διάολε! έχουμε πλέον ΑΕΠ 200 δισ. ή και λιγότερο, αντί για 240 - πώς να μη φεύγει πάνω από το 170% το χρέος των 340 δισ.;). Οπότε η συζήτηση ξεφεύγει από τη διαβόητη και περίπου θρησκευτικού περιεχομένου διατηρησιμότητα του χρέους στο 120% του ΑΕΠ -πολύ ειλικρινέστερη η Ανγκελα Μέρκελ το έθεσε ωμά: πάνω από 90% του ΑΕΠ χρέος, σημαίνει «αποχαιρέτα την, την εθνική κυριαρχία που χάνεις». Και εγκαθίσταται η εν λόγω συζήτηση στην ανυποχώρητη περιοχή της νέας αναδιάρθρωσης του εναπομένοντος χρέους.

Όσο και να διαψεύδεται, η συνάντηση της περασμένης εβδομάδας μεταξύ Ανγκελα Μέρκελ και Κριστίν Λαγκάρντ (με συμπαρευρισκόμενο Ανχελ Γκουρία του ΟΟΣΑ, αλλά και εκπροσώπηση Διεθνούς Γραφείου Εργασίας και Διεθνούς Τράπεζας…) άγγιξε και παρα-άγγιξε το ζήτημα του χρέους. Όχι του ελληνικού χρέους ειδικά, συνολικά τη διαχείριση του ζητήματος του χρέους από την Ευρώπη -με πρώτη αφορμή το ελληνικό αδιέξοδο. Το γεγονός ότι η ανακοίνωση Τύπου, που βγήκε έπειτα απ' αυτήν την παράξενη συνάντηση, έλεγε διάφορες κοινοτοπίες περί διεθνούς συνεργασίας, μέχρι και για το περιβάλλον (!), δεν κρύβει την ουσία: ότι η ευρωπαϊκή μη διαχείριση του χρέους έχει φθάσει να αποτελεί κεντρικό ζήτημα διεθνούς εμβέλειας.

Είναι πολύ αργά να παρατήσουν την ευθύνη: Μήπως στο τέλος κυβέρνηση «Παπαδήμου Β΄»;

Υποσχεθήκαμε από την αρχή μια θέση χωρίς περιστροφές. Μαντεύουμε ότι ο αναγνώστης που προκάλεσε αυτό το σημείωμα, με κακεντρέχεια ετοιμάζεται να πει: «Πάλι με την υπερανάλυση πας να ξεφύγεις: σωστό ή λάθος το πακέτο; Ψηφίζεται ή καταψηφίζεται;».

Λοιπόν: πάμε στην κατάληξη -το πακέτο που άγεται προς ψήφιση και που είναι το πλέον «ευνοϊκό» το οποίο θα μπορούσε να προκύψει από την παρανοϊκή λογική διαπραγμάτευσης που ήδη αναφέραμε, με την ελληνική πλευρά δεμένη στις ιδεοληψίες της και με τους τροϊκανούς οχυρωμένους στην κοντόφθαλμη στάση του ισχυρού, πιθανότατα οδηγεί σε μια (μια ακόμη) μάταιη προσαρμογή. Πάντως, τους διακηρυγμένους στόχους της δεν θα τους πιάσει. Πάντως, η συζήτηση για «ανάπτυξη» και επανεκκίνηση θα παραμείνει αυτό και μόνον συζήτηση! (Εδώ θα είχαμε πολλά να πούμε. Και για την αδιανόητη σπατάλη καλής προαίρεσης απ' αυτήν την κυβέρνηση - «Μηταρακισμοί».. Και για του ΤΑΙΠΕΔ το συνεχιζόμενο μπλέξιμο. Και για την υποκρισία της γερμανικής πλευράς/KfW και της Ευρωπαϊκής /Task Force, EIB κ.λπ. Και για την ντροπή της όλης συζήτησης περί ΕΣΠΑ). Αλλά θα κατηγορηθούμε για νέα απόπειρα υπεκφυγής.

Είναι όμως η μάταιη προσπάθεια και άχρηστη; Ετσι όπως η Ελλάδα του 2012-2013 ετοιμάζεται για μια πορεία πίεσης, άγχους, πόνου και (ναι) βίας, το μάταιο δεν είναι καθόλου σωστό να θεωρηθεί και άχρηστο. Πρώτον, για λόγους πολιτικής ηθικής. Υστερα, για να μείνει η Ελλάδα «στο σύστημα», προβλεπτά….

Εκείνοι που θα πάνε στη Βουλή, αυτήν την εβδομάδα, να ψηφίσουν, είναι πολύ αργά να τα παρατήσουν, να επιδιώξουν να βγάλουν από πάνω τους την ευθύνη. Κατά τραγικά προσγειωτικό τρόπο, περιήγαγαν τον εαυτό τους στη θέση όπου βρέθηκαν το 2010 και μέχρι τα μέσα του 2011 οι άνθρωποι της κυβέρνησης ΓΑΠ. (Γι' αυτό και καλό είναι οι σημερινοί να παρακολουθούν προσεκτικά το πρόσωπο του -τότε- τόσον γεμάτου από τον εαυτό του και την οίηση της εξουσίας και από την εμπιστοσύνη «του αρχηγού», Γιώργου Παπακωνσταντίνου, τώρα που τηγανίζεται για το πταίσμα της λίστας Λαγκάρντ. Αθλιο πταίσμα, αλλά συγκριτικά πταίσμα! Αλλά και το ξεφούσκωμα Βαγγέλη Βενιζέλου είναι πολύ διδακτικό).

Η ψήφιση του τέρατος αυτής της εβδομάδας, όμως, θα έχει νόημα μόνο -μόνο!- άμα όσοι την επιχειρήσουν, βγουν εν συνεχεία να τη στηρίξουν δημόσια. Δηλαδή να εφαρμόσουν. Αφού πρώτα εξηγήσουν -όσο εξηγείται- στους κανονικούς ανθρώπους που τώρα θα χάσουν (πάλι και πάλι και πάλι) το γιατί. Οχι με ελαφρότητες του τύπου «είναι το τελευταίο πακέτο». Ούτε με οιμωγές του τύπου «δεν γινόταν αλλιώς, η τρόικα επέμενε…». Ούτε, φυσικά, ανωδυνολογώντας περί ανάπτυξης. Αν δεν το αντέχουν, τότε «Κυβέρνηση Παπαδήμου Β΄» στα σκαριά (μάλλον πολιτικού, όμως).

Αν τώρα τα μέτρα δεν περάσουν; Μάλλον θα συνεχιστεί η διάσωση -για συστημικούς λόγους- με βήμα-προς-βήμα εκταμίευση και με σαφή Επιτροπεία. Και, στο βάθος, «νομισματική προσαρμογή»….

*Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 05-11-2012.

Add comment


Security code
Refresh