Friday, 19 April 2024
Είναι η Ελλάδα, βέβαια, το κέντρο του κόσμου και της διεθνούς προσοχής. Το ξέρουμε, είμαστε βέβαιοι γι' αυτό! Ομως, για μια στιγμή, ας βλέπουμε τα πράγματα ενταγμένα και στον παγκόσμιο περίγυρο.
Να ανακάλυψαν άραγε οι τροϊκανοί και οι «εταίροι» μας εν γένει την πολιτική σοφία του αλήστου μνήμης Ανδρέα Παπανδρέου; Δεν διαταράσσει κανείς «τα μπάνια του λαού».
Ολοκληρώθηκαν οι Προγραμματικές Δηλώσεις της κυβέρνησης Σαμαρά -ουφ!- και πορεύεται τον ανήφορο του Eurogroup ο Γιάννης Στουρνάρας, μετά και την πρώτη επαφή με την τρόικα και την παρθενική (ως ΥΠΟΙΚ) συνέντευξη στους F.T. Αλλά επισυμβαίνουν αυτά τη στιγμή που όχι απλώς η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κόβει ένα τέταρτο της μονάδας το βασικό της επιτόκιο, αλλά και η Τράπεζα της Αγγλίας μπαίνει σε νέο γύρο «ποσοτικής χαλάρωσης» (άλλα 50 δισ. στερλίνες, για σύνολο 275 δισ.), και η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας κόβει 1/3 της μονάδας από τα δικά της επιτόκια: οι ανησυχίες για τη ρευστότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν λένε να κοπάσουν, τα σημάδια αδυναμίας της πραγματικής οικονομίας ομοίως.
Α, ναι. Η διαβόητη «ιστορικής σημασίας» συμφωνία της Κορυφής της 28ης/29ης Ιουνίου, για απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των Ευρωπαϊκών (συστημικά σημαντικών = ισπανικών και βλέπουμε) τραπεζών από τους κοινοτικούς μηχανισμούς και για αντίστοιχη στήριξη των sovereigns/των κρατικών ομολόγων (=Ιταλίας κυρίως), δείχνει ήδη λιγάκι χλομή. Ανησυχίες στη Γερμανία, προσφυγές στο Bundesverfassungsgericht, ακόμη-ακόμη απειλή της καλής κυρίας Ουρπαλάινεν (ΥΠΟΙΚ της κυβέρνησης Κατάϊνεν) για απόσυρση της Φινλανδίας από την Ευρωζώνη «αν είναι να τους πληρώνουμε όλους», όλα αυτά αρχίζουν να ξυπνούν τις αγορές - σε τι; Στο ότι η νέου τύπου βοήθεια προς Ισπανία-Ιταλία- «χωρίς μνημόνια, απλώς ΜοU, χωρίς τρόικα, απλώς επιτήρηση» υπόσχεται/απειλεί και σοβαρή conditionality να κουβαλάει (αν είναι να υλοποιηθεί) και, προπαντός, να καθυστερήσει στην εφαρμογή. Οταν οι αγορές ξυπνούν, προσέχουμε!
Και ένα τρίτο: διαστάσεις απειλής Τσέρνομπιλ- αν όχι Φουκουσίμα- πάει να λάβει η βουβή έκρηξη περί το «πείραγμα» των επιτοκίων LIBOR του Λονδίνου/EURIBOR των Βρυξελλών. Δηλαδή περί τον καθορισμό των βασικών επιτοκίων, που κουβαλάνε και τα πλέον περίτεχνα swaps, αλλά και το καημένο το στεγαστικό σας σε τελευταία ανάλυση.
Ξεκίνησε ως «σκάνδαλο Barclays» στο Σίτι: ταχύτατα εμπλέκει από Citigroup μέχρις UBS από Deutsche μέχρι HSBC, με πλοκάμια σε ΗΠΑ και Καναδά και βλέπουμε. Κι αν ήταν απλώς, αυτό, ένα παιχνίδι για να βγάλουν κάποια bonus τα στελέχη των τραπεζών, παλιά μου τέχνη κόσκινο! Φαίνεται, όμως, ότι ο σεβάσμιος αυτός μηχανισμός, που ορίζει τη λειτουργία χρηματοπιστωτικών προϊόντων άνω των 600.000.000.000.000 (600 τρισ. δολαρίων, ναι) σε αξία, ανά τον κόσμο, «πειραζόταν» με ανοχή της γηραιάς κυρίας της Threadneedle Street (της Bank of England), ίσως και άλλων νομισματικών/εποπτικών αρχών -γιατί; Γιατί φοβούνταν τι θα σήμαιναν για τη συστημική ευστάθεια τυχόν σημάδια αδυναμίας των τραπεζών, άμα αυτές δήλωναν τις ημέρες της βαθιάς κρίσης και του στερέματος των αγορών επιτόκια, που θα φανέρωναν προβλήματα πρόσβασης τους στην χρηματοδότηση
Οταν οι τροϊκανοί και οι «εταίροι» μας ανακαλύπτουν τη σοφία Ανδρέα Παπανδρέου
Χρειάζεται, λοιπόν, είναι απόλυτα απαραίτητο να συνειδητοποιήσουμε πού πορεύεται ο Γιάννης Στουρνάρας, όταν φθάνει στο Eurogroup -σε ποιο γενικό κλίμα, σε ποια ευρύτερη συγκυρία. Οταν, δηλαδή, η Ελλάδα προσέρχεται έπειτα από ένα 3μηνο-4μηνο αγέρωχης απουσίας ενώπιον των «εταίρων» της. Γι' αυτό και (ορθότατα, ή μάλλον αναγκαστικά) φρόντισε και στην εναρκτήρια τοποθέτησή του στους «Financial Times» και στο πλαίσιο των Προγραμματικών Δηλώσεων να επισημάνει (και ο Αντώνης Σαμαράς να το «αλέσει» αυτό στις δικές του τοποθετήσεις) ότι το Πρόγραμμα Προσαρμογής της Ελλάδας, Ιούλιος 2012, βρίσκεται off-track. Δηλαδή έχει εκτροχιασθεί.
Αν προτιμάτε, πείτε το αυτό «έχει ξεφύγει από τις ράγες» ή «έχουν ξεφύγει οι στόχοι» για να αποδραματοποιούμε Ομως η πραγματικότητα είναι μια: ενώ εμείς μιλούσαμε συναμεταξύ μας για επαναδιαπραγμάτευση, δηλαδή για μετακίνηση του Προγράμματος Προσαρμογής/Μνημονίου προς κατεύθυνση που να μην πνίγει την οικονομία, και διαπραγματευόμασταν με τον εαυτό μας (οι τρεις, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ. στο εσωτερικό της κυβέρνησης, η κυβέρνηση με την κοινή γνώμη και τις ομάδες πίεσης), οι «έξω» έβλεπαν το ήδη Πρόγραμμα να έχει ξεφύγει. Εντελώς. Μην κολλάτε στα 2-2,5 δισ. δημοσιονομική απόκλιση που υπερήφανα χτίζεται για το 2012 (ενώ περιμέναμε άλλη την συζήτηση, για πρόσθετα μέτρα 11,5 δις για το 2013-14), όλοι ή πάντως πολλοί διαρθρωτικοί δείκτες έχουν ξεφύγει εντελώς.
Αυτό, άλλωστε, εξηγεί την -ασύλληπτης πολιτικής αγένειας αλλά και βαθύτερης πολιτικής προβοκάτσιας- στάση της Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ όταν δήλωνε ότι δεν έχει καμιά διάθεση να διαπραγματευθεί οτιδήποτε με την Ελλάδα (προσθέτοντας το ακόμη πιο υποτιμητικό, ότι είναι βέβαιη πως τώρα θα δοθούν πλήθος καθησυχαστικά στοιχεία για την πορεία του Προγράμματος: άντε πλέον να προχωρήσει ουσιαστικά το fact-finding της τρόικας!). Μια στάση που έχει αρχίσει να διαδίδεται ευρύτερα μεταξύ των «εταίρων» της Ελλάδας, προς μια διπλή κατεύθυνση: αφενός απειλές και μονομερείς τοποθετήσεις, ότι «δεν θα ελευθερωθεί ούτε ένα ευρώ μελλοντικής βοήθειας, αν το Πρόγραμμα Προσαρμογής δεν ευρεθεί εντός στόχων (back on-track)», αφετέρου αναβολή κάθε συζήτησης περί διαπραγμάτευσης/επαναδιαπραγμάτευσης με την Ελλάδα, για μετά το καλοκαίρι.
Να ανακάλυψαν άραγε οι τροϊκανοί και οι «εταίροι» μας εν γένει την πολιτική σοφία του αλήστου μνήμης Ανδρέα Παπανδρέου; Δεν διαταράσσει κανείς «τα μπάνια του λαού». Αμα ζούσαμε σε σοβαρό κόσμο (και οι «εταίροι μας» ενδιαφέρονταν να βγει πέρα -κάπως- το Πρόγραμμα), θα 'πρεπε ακριβώς να αναζητήσουν έναν τρόπο προκειμένου να ηρεμήσει το κλίμα στην Ελλάδα, να ξεσφίξει ο βρόχος που πνίγει την οικονομία, «αδειάζει» το ΑΕΠ, συνεπώς πατώνει τα δημοσιονομικά έσοδα. Ομως κάτι τέτοιο δεν ισχύει: αντίθετα, ενώ μέχρι προ εβδομάδων πλήθαιναν οι ενδείξεις ότι τα αδιέξοδα του Προγράμματος/Μνημονίου γίνονταν αντιληπτά σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον και Φραγκφούρτη, τώρα γίνεται αντίστροφη επίδειξη αδιαλλαξίας. Σαν να επιχειρείται (πάλι) να μπει η Ελλάδα σε γωνία «ειδικής περίπτωσης». Πώς εξηγείται αυτό; Και μάλιστα όταν ο πολύς Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φροντίζει -παραμονές Eurogroup- να δηλώσει ότι είναι υπερβολικές οι φήμες και οι συζητήσεις για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη;
Να τους χτύπησε κι αυτούς η ζέστη; Να (ξανα)δοκιμάζουν τη λογική του σκωτσέζικου ντους επί του πειραματόζωου «Ελλάς»; Φοβόμαστε ότι άλλο συμβαίνει: ακριβώς η ευρύτερη, η ευρωπαϊκή/διεθνής διατάραξη που ξεκινήσαμε περιγράφοντας, κάνει τις ευρωπαϊκές ηγεσίες να θέλουν να αγοράσουν πολιτικό χρόνο μέχρι να κατακαθίσουν γενικώς τα πράγματα -κι ύστερα, μόνο, να «ξανασκεφθούν Ελλάδα». (Αυτό, συν μια νέα φουρνιά αμφιβολίας για την πολιτική ευστάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά. Θα αρκέσουν οι προγραμματικές δηλώσεις για να διώξουν αυτήν την αμφιθυμία των «εταίρων»;)
«Πώς μας βλέπουν» και «πώς μας βλέπουμε»
Πολλοί γκρίνιαξαν διότι, πριν από τις προγραμματικές δηλώσεις, η κυβέρνηση Σαμαρά συναντήθηκε με την τρόικα. Και μάλιστα, ακόμη νωρίτερα ήρθε να παρουσιάσει θέσεις και τοποθετήσεις στο Roundtable with the Government of Greece, του ECONOMIST/του EIU. Κακώς! Το «πώς μας βλέπουν» έχει στη φάση αυτή τρομακτικά μεγάλη σημασία. Αλλά και το «πώς μας βλέπουμε».
Ετσι, ο Joerg Asmussen της ΕCB τάχθηκε κατά του Grexit ως «λύσης», είπε γενικώς πράγματα παραδοσιακά. Αρνήθηκε όμως -διαρρήδην- την άποψη που κατατέθηκε, ότι η authorship του Προγράμματος δεν υπήρξε ούτε κατ' ιδέαν ελληνική, συνεπώς πώς να αισθανθεί η Ελλάδα ότι έχει ownership, άρα ενσωμάτωση, σ' αυτό; Δείτε, όμως, δύο ογκώδεις λεπτομέρειες: είπε ο κ. Asmussen και ότι χώρες με 1.000 ευρώ το μήνα μέσο μισθό, δεν μπορούν να βλέπουν ψύχραιμα να ενισχύεται μια χώρα με μέσο μισθό 3.000 ευρώ σαν την Ελλάδα. (3.000 ευρώ ΜΕΣΟΣ μισθός στην Ελλάδα;!;!!!). Λέει πάλι ότι υπάρχει όντως μείζον κοινωνικό πρόβλημα σε μια χώρα, όταν η ανεργία των νέων ξεπερνά το 20%, όπως στην Ελλάδα: του επισημάνθηκε ότι η ανεργία ΣΥΝΟΛΙΚΑ πάει στα 23%, η ανεργία των νέων είναι στο 52%! Δεν έδειξε να τραντάζεται. Οταν έτσι γνωρίζουν κομβικοί παράγοντες του συστήματος τα στοιχεία μας, η κατάσταση γλιστράει
Στο άλλο άκρο, ο Βαγγέλης Βενιζέλος επέλεξε να τοποθετηθεί ευθέως εναντίον όποιου ποσοτικού στόχου μείωσης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων. «βάρβαρο και επιθετικό μέτρο» - αντ' αυτού θα πρέπει να υπάρξει «επιστημονικά και διαδικαστικά έντιμη αξιολόγηση των υπηρεσιών, των δομών και του προσωπικού της Δημόσιας Διοίκησης». Την ίδια λογική απήχησε και ο συν-συνταγματολόγος/συν-Θεσσαλονικιός του Β.Β., Αντώνης Μανιτάκης, ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Αυτή η αυτάρεσκη απόσταση-χάσμα του «Πώς μας βλέπουν» από το «Πώς μας βλέπουμε» επείγει να διορθωθεί: από τον εκτροχιασμό, χρειάζεται προσγείωση, πριν ξεκινήσει οτιδήποτε θυμίζει διαπραγμάτευση.
Α.Δ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ - This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
