Friday, 19 April 2024
Ένα σημαντικό τμήμα Ελλήνων πολιτών θα μείνουν και σ' αυτές τις εκλογές της 17ης Ιουνίου χωρίς θετική πολιτική εκπροσώπηση αναγκασμένοι για μια ακόμη φορά να ψηφίσουν με την λογική του «λιγότερου κακού» μέσα από μια δαιδαλώδη διαδικασία στάθμισης πιθανών σεναρίων και των συνεπειών τους στην διάσωση της χώρας.
Είναι λυπηρό γιατί εκτός των άλλων σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς το τμήμα αυτό των πολιτών –που ανέρχεται περίπου στο 20% του εκλογικού σώματος- περιλαμβάνει μερικά από τα πιο παραγωγικά και δημιουργικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας που προβάλλουν την λογική της υπευθυνότητας για το μέλλον της χώρας μέσα στο ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά σε άμεση συνάρτηση με την ριζική ανάγκη της εσωτερικής αλλαγής με ανατροπή του γενικευμένου κομματισμού.
Στην σημερινή όμως κατάσταση με τους γνωστούς βασικούς δύο «μονομάχους» και με επείγουσα την ανάγκη για συγκρότηση κυβέρνησης, αν ψηφίσεις με άξονα το πρώτο χάνεις το δεύτερο και αν ψηφίσεις με άξονα το δεύτερο διακινδυνεύεις το πρώτο. Για όσους πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει ενεργά στην καρδιά των σημερινών ευρωπαϊκών συσχετισμών με ένα ριζικά διαφορετικό και ευέλικτα παραγωγικό κράτος και δημόσια διοίκηση χωρίς κομματική αναξιοκρατία, ένα καινοτομικό επιχειρηματικό τομέα με την προώθηση ενός «εξανθρωπισμένου» καπιταλισμού με εταιρική κοινωνική ευθύνη και μια δυνατή Κοινωνία Πολιτών με υψηλή ποιότητα ζωής για όλους τους πολίτες, η εξίσωση δεν φαίνεται να έχει λύση. Επειδή όμως λύση πρέπει να βρεθεί στην μεγάλη στιγμή της κάλπης νομίζω ότι χρειάζεται η υιοθέτηση μιας πολυμήχανης οδυσσειακής «μήτιδος».
Η λύση βρίσκεται σε μια σταθμισμένη ψήφο με ιεραρχικά δομημένα κριτήρια που δίνεται με προσωρινό χαρακτήρα για την έξοδο της χώρας από το χείλος του γκρεμού αλλά αφήνει ανοικτό το δρόμο για το μέλλον. Βεβαίως όπως και το βάδισμα του κάβουρα που δεν προχωράει ποτέ γραμμικά η μέθοδος μπορεί να διαβαστεί και από τις δύο πλευρές όπως οι λεγόμενες «παλίνδρομες επιγραφές» αφήνοντας χώρο για τις ευαισθησίες και τις επιλογές του κάθε πολίτη. Τα βασικά κριτήρια διαφορικής στάθμισης είναι νομίζω τα παρακάτω:
α) Η διασφάλιση της παραμονής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ όπως και η αποτροπή κάθε πιθανότητας χρεωκοπίας του κράτους σε οποιαδήποτε μορφή. Η προώθηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης με την Ελλάδα στον κεντρικό πυρήνα των προοδευτικών δυνάμεων που θέλουν μια ισχυρή, παραγωγική, κοινωνική Ευρώπη θελκτικό παγκόσμιο πρότυπο ποιότητας ζωής στο πλαίσιο μιας αντιφατικά εξελισσόμενης και ανισομερούς παγκοσμιοποίησης.
β) Η ανατροπή του γενικευμένου κομματισμού και της κομματικοκρατίας που οδήγησαν τα τελευταία χρόνια την χώρα στο χείλος της χρεωκοπίας.
γ) Η ποιότητα των προτάσεων και η σχετική αξιοπιστία δυνατότητας εφαρμογής τους προς μια νέα, αναγεννημένη Ελλάδα προς το 2021.
Οι λογικοί και μη ενταγμένοι κομματικά πολίτες κατανοούν με βάσιμη βεβαιότητα ότι καμία από τις βασικές πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν άμεσα την εξουσία στις εκλογές της 17ης Ιουνίου δεν συνθέτει με επάρκεια και τα τρία προαναφερόμενα κριτήρια και ότι έως ότου επιτέλους λυθεί το ουσιαστικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας με πλήρη ανασύνθεση των πολιτικών δυνάμεων, είναι αναγκασμένοι να ακολουθήσουν την «μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής» επιλέγοντας το «μικρότερο κακό» στις εξαιρετικά επείγουσες σημερινές συνθήκες.
Αυτό σημαίνει διαφορική βαθμολόγηση των υπαρχουσών λύσεων. Είναι αρκετά σαφές πχ ότι η ΝΔ ως πιο έμπειρη πολιτική δύναμη στις ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις υπερέχει εμφανώς στο πρώτο κριτήριο αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ υπερέχει σαφώς στο δεύτερο με δεδομένο ότι η ΝΔ έχει συνευθύνη με το ΠΑΣΟΚ στην εγκαθίδρυση της γενικευμένης κομματικοκρατίας που είχε τα γνωστά αποτελέσματα. Στο τρίτο κριτήριο, η εκτίμηση εναπόκειται περισσότερο στις υποκειμενικές εκτιμήσεις του καθενός αν και η γενική αίσθηση είναι ότι και τα δύο κόμματα με τη σημερινή τους μορφή και αξιοπιστία σημειώνουν χαμηλές και αβέβαιες επιδόσεις.
Αν λοιπόν ο κάθε πολίτης βαθμολογήσει την σχετική αξία που δίνει στο κάθε κριτήριο και μετά προχωρήσει σε δεύτερη στάθμιση στο εσωτερικό του κάθε κριτηρίου θα έχει ένα λογικό εργαλείο απόφασης κάτι σαν πρακτικό εγχειρίδιο επιλογής ψήφου σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Βεβαίως υπάρχουν και κάποιες προσπάθειες δημιουργικής πολιτικής σύνθεσης σε νεότερα και μικρότερα κόμματα (κυρίως ΔΗΜΑΡ και Δράση) όπως και ισχυρές νησίδες πολιτικών στα μεγαλύτερα κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) που ενδεχομένως αποτελούν ψήγματα μιας αυριανής θετικής εκπροσώπησης των βαθύτερων αναγκών της χώρας και αυτό είναι κάτι που πρέπει επίσης να σταθμίζουν οι πολίτες ως ψηφοφόροι.
Η πρόταση αφορά όλους εκείνους τους Έλληνες πολίτες που αισθάνονται «ορφανοί» χωρίς θετική πολιτική ταύτιση με τα σημερινά πολιτικά κόμματα και επιζητούν μια νέα σύνθεση που δεν είναι ακόμη ορατή στο πολιτικό πεδίο αλλά παρόλα αυτά γνωρίζουν ότι πρέπει εδώ και τώρα να επιλέξουν για την διάσωση της χώρας. Το παν σήμερα είναι να μπορείς να τεκμηριώσεις στον εαυτό σου, τα παιδιά σου και την χώρα που ζεις την ψήφο σου με καθαρή συνείδηση και εντιμότητα.
*Ο Περικλής Βασιλόπουλος είναι δημοσιογράφος, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και Συντονιστής της πρωτοβουλίας ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 2021.
*Δείτε εδώ το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr στις 17-06-2012.
