Παρασκευή, 29 Μάρτιος 2024

Με θέμα την "Δημοκρατική Ευθύνη"

Μέσα σε όχι-και-τόσο θετικό κλίμα των μήντια, ακόμη λιγότερο της μπλογκόσφαιρας δόθηκε η εκκίνηση της (εδώ και καιρό συζητούμενης) πολιτικής πρωτοβουλίας "Δημοκρατική Ευθύνη". Το αντανακλαστικό "Μα, άλλη μια πρωτοβουλία τέτοιες ώρες!" εμφανές, το "τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια!" υφέρπον.
Η ετικέτα "κόμμα Θεοχάρη", μαζί και οι αντιδικίες με το "ΠΟΤΑΜΙ" που ήταν ο τελευταίος σταθμός της πορείας του, όχι ευχάριστη. Καθώς όμως δίπλα ή πίσω ή πάνω απ' αυτήν την πρωτοβουλία βρίσκεται η αινιγματική φιγούρα του Αλέκου Παπαδόπουλου, καθώς δε και στην εκκίνηση της "Δημοκρατικής Ευθύνης" επιχειρείται να παίξει ιδιαίτερο ρόλο ο προγραμματικός λόγος, αν θέλει ο Fbαναγνώστης μπορεί να βρει στην συνέχεια δυο προσεγγίσεις του φαινομένου.
Όπου λοιπόν, μέσα στην πανσπερμία κομματικών σχηματισμών, ενοποιητικών πρωτοβουλιών και διχαστικών (ιδίως στον κατακαημένο χώρο της ΚεντροΑριστεράς) πρακτικών, επιχείρησε να ξεκινήσει την πορεία του ένας νέος σχηματισμός - η "Δημοκρατική Ευθύνη".
Δεν υπήρξε ιδιαίτερα φιλική προς το νέο εγχείρημα η μηντιακή υποδοχή: θα μας επιτραπεί να πούμε στους εμπνευστές του εγχειρήματος ότι αυτό... μέχρι και καλό σημείο είναι, καθώς η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει πως ό,τι αγκάλιασαν τα μήντια (διαδικασίες στην γειτονιά ΔηΣυμπ/Ποταμιού/Κινημάτων, το ιδιο το ΠΟΤΑΜΙ παρά την αρχική/επιφανειακή αντιπάθεια λόγω ζήλιας των δημοσιογράφων προς Στ. Θεοδωράκη, παλιότερα η ΔΗΜΑΡ - αλλά και τα διάφορα ΔεξιοΔεξιά σχήματα πλαγιοκόπησης της ΝΔ, εντέλει και το ίδιο το "φαινόμενο Κυριάκου") είχε την τάση να φθείρεται. Έως και να πηγαίνει άκλαυτο!
Ακόμη λιγότερο φιλικό - έως βιτριολικό - στάθηκε το ιντερνετικό εκτελεστικό απόσπασμα : ο ιντερνετικός κόσμος, τον οποίο οι πολιτικοί τόσο αγάπησαν γιατί νόμισαν ότι τους δίνει άμεση πρόσβαση στην κοινή γνώμη/τον λαό, αποδεικνύεται πολύ πιο υπονομευτικός αν μη δηλητηριώδης για ό,τι το καινούργιο. Ανθεί στο Διαδίκτυο η ζήλεια, η εύκολη παρόλα, ακόμη και πιο σκοτεινά πράγματα.
Πάντως, η "Δημοκρατική Ευθύνη" έκανε την επιλογή να ξεκινήσει με βηματισμούς που θυμίζουν παλιότερες εποχές - δεκαετίας του ΄80, αν μη του ΄70 - με ιδιαίτερη έμφαση το Πρόγραμμα και την διακήρυξη αρχών. Μπορεί κανείς να τα βρει, αν επιμένει, στο dimokratikieftini.gr , όμως το ενδιαφέρον είναι ότι στα τμήματα εκείνα που έχουν το αληθινό ενδιαφέρον - όπως εκείνο που αφορά την Δημόσια Διοίκηση, η πάλι την Οικονομία ή και την Υγεία, αληθινά βγαίνει στην επιφάνεια η "βαθιά γνώση των τομέων στους οποίους [οι εμπνευστές της κίνησης] έχουν εμπειρία και παρελθόν".
Έτσι, φθάνουμε στον πυρήνα αυτής της πρωτοβουλίας. Που δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι - παρόλο που ο ίδιος αποκηρύσσει αυτήν την ανάγνωση, παρόλο που έχει επιλέξει να μένει πίσω από το προσκήνιο της πολιτικής δράσης επειδή θεωρεί ότι η γενιά του (εκείνων που έπαιξαν ρόλο στην προηγούμενη 25ετία, ας πούμε) έχει εξαντλήσει ό,τι είχε να προσφέρει, ώστε να πρέπει να αφήσει την πρωτοβουλία/να σπρώξει προς το προσκήνιο τους νεότερους, τους πιο εξωστρεφείς άλλωστε - στην ρίζα της "Δημοκρατικής Ευθύνης" βρίσκεται ο βετεράνος της πολιτικής Αλέκος Παπαδόπουλος. Μπορεί μηντιακά το νέο σχήμα να βαφτίστηκε "Κόμμα Θεοχάρη", από τον απελθόντα από το "Ποτάμι" αλλά και εκδιωχθέντα (από Γ.Γ. Εσόδων) της Κυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου Χάρη Θεοχάρη, όμως και στον προγραμματικό λόγο και στις κεντρικές οργανωτικές επιλογές δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς "χείρα Αλέκου".
Όποια νέα πρωτοβουλία, καλοδεχούμενη θα λέγαμε. Τώρα... χρειάζεται να αγγίξει τον αληθινό κόσμο. Και, κάποτε, τον ψηφοφόρο.
Με περιορισμένη ανταπόκριση στον μαγικό κήπο των μήντια - και με αρκετές δυσάρεστες αιχμές στον πιο δηλητηριώδη κόσμο του ίντερνετ, τον οποίο οι πολιτικοί έχουν μάθει να προσκυνάνε και τώρα ανακαλύπτουν ότι γυρνάει και σε δαγκώνει - ξεκίνησε την πορεία του ένα εγχείρημα παρουσίας στην τρικυμισμένη πολιτική σκηνή: η "Δημοκρατική Ευθύνη", που εδώ και μήνες εκυοφορείτο,. Με κοινοβουλευτική παρουσία τον Χάρη Θεοχάρη, γνωστότερο για την επεισοδιακή απομάκρυνσή του από την θέση τού (υποτίθεται με ορισμένη θητεία, ως εκ του Μνημονίου-2) Γενικού Γραμματέα Εσόδων επί Κυβερνήσεως Σαμαρά/Βενιζέλου, αλλά με πολιτική έμπνευση - να το πούμε έτσι, επειδή ο ίδιος επιμένει να βρίσκεται μακράν προσκηνίου με επιχείρημα ότι "η γενιά των παλαιότερων έχει φύγει" - Αλέκου Παπαδόπουλου.
Επειδή η συζήτηση για το τι μπορεί να ελπίζει - άρα: τι μπορεί να νοηματοδοτεί με την προσέλευσή του στην τωρινή πολιτική αντάρα - ένας νέος πολιτικός σχηματισμός με το σημερινό κλίμα bellum omnium contra omnes και με μια απλή αναλογική αλληλοφαγωμάρας (και όχι εκτόνωσης των πιέσεων, πολύ λιγότερο - πώς το λένε; - "δημοκρατίας" επί θύραις) είναι μια συζήτηση αδιέξοδη που... μόνον οι επόμενες κάλπες θα κρίνουν στην ουσία, θα σταθούμε σ' ένα γνώρισμα της "Δημοκρατικής Ευθύνης" που όντως ξεχωρίζει: Την προγραμματική της κατάθεση.
Βέβαια, ο προγραμματικός λόγος είναι κάτι που ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ΄90 έχει χάσει την όποια έλξη ασκούσε στην κοινή γνώμη , στα μήντια, εν τέλει στο εκλογικό σώμα. Πάντως τώρα, στην εποχή της ανυπόκριτης μπαχαλοποίησης των δημοσίων λειτουργιών, ηχεί σχεδόν σαν παραδοξολογία! Όμως, να, δίνει ένα στίγμα.
Θέτει τον "καταναλωτή πολιτικής", δηλαδή τον ψηφοφόρο, μπροστά στις επιλογές του.
Λοιπόν: το Πρόγραμμα της "Δημοκρατικής Ευθύνης" - που επικαλείται, και αποδεικνύει, ότι "πηγάζει από βαθιά γνώση και εμπειρία των τομέων στους οποίους [οι εμπνευστές/συντάκτες του] έχουν εξειδίκευση και παρελθόν" - σε κάθε τομέα που επιχειρεί να καλύψει ξεκινάει μεν με τις προθέσεις ("Οραματιζόμαστε": λέξη του παρελθόντος, αυτή) αλλά παρευθύς προχωράει στο συγκεκριμένο ("Προτείνουμε": προσδοκία κάποιου μέλλοντος). δεν αποφεύγει εκείνο που όλη την πολιτική τάξη την τριβελίζει. Ξεκινάει από Σύνταγμα/Θεσμική Ανασυγκρότηση, με επιλογές όπως ασυμβίβαστο βουλευτικής-υπουργικής ιδιότητας, δημιουργία Συνταγματικού Δικαστηρίου, ακόμη και την (παράξενη, τέτοιους καιρούς που περνάμε...) δημιουργία "δεύτερου σώματος"/Γερουσίας με άλλο όνομα για την αντιπροσώπευση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την "βελτίωση της ποιότητας των νόμων". Θα μας επιτραπεί να πούμε, εδώ, ότι το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει για μας η αναγωγή σε κεντρικό στόχο της ενίσχυσης της εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών - δηλαδή της παράκαμψης (έτσι το διαβάζουμε) του ενός Μεγάλου Ασθενούς της εποχής: της Δικαιοσύνης.
Όμως, η καρδιά του ενδιαφέροντος στο Πρόγραμμα της "Δημοκρατικής Ευθύνης" βρίσκεται στις προτάσεις του στον χώρο της Δημόσιας Διοίκησης - του άλλου Μεγάλου Ασθενούς της εποχής. Που όλοι τον ξορκίζουν, αυτόν και τις αδυναμίες και την νοσηρότητά του, πλην όλοι τον αφήνουν ανέγγιχτο. Εδώ, προτείνεται ένα αληθινό Κράτος-στρατηγείο με μόλις 5.000 υπαλλήλους ("με υψηλά προσόντα": θα χαιρόμασταν να διαβάζαμε επιπροσθέτως "και με υψηλές, ανυπόκριτα, αμοιβές") για την εκπόνηση και παρακολούθηση της στρατηγικής. Τα επιμέρους Υπουργεία, όπως τα γνωρίζουμε, προτείνεται να καταργηθούν - πλην του Εξωτερικών και του Αμύνης - και ανασυντίθενται ως σειρά Οργανισμών ("ΕΣΥ εκτός υπουργείου Υγείας, σχολεία εκτός υπουργείου Παιδείας, έσοδα εκτός υπουργείου Οικονομικών"), με εκσυγχρονισμό οργανογραμμάτων και με νέες δομές όπως οι ομάδες διαχείρισης έργου. Εσωτερικός έλεγχος σε όλους τους φορείς, στελέχωση ΚΑΙ των διοικητών Οργανισμών μέσω ΑΣΕΠ με ανοιχτούς (ενδεχομένως και διεθνείς...) διαγωνισμούς, όχι δε μόνον μη-παρέμβαση των Υπουργών αλλά και πρόνοια για έκπτωσή τους όταν εντοπίζεται παρέμβαση.
Από κει και πέρα, ανοιχτή ιντερνετική πρόσβαση των πολιτών στην δημοσια πληροφορία και την διαμόρφωση των δημοσίων πολιτικών (e-democracy: εδώ μυρίζει κάτι από την παρακαταθήκη εποχής ΓΑΠ, θα τολμούσαμε να πούμε), αλλά και αναβάθμιση των ΚΕΠ (γνήσια παρακαταθήκη Αλέκου Παπαδόπουλου/Σταύρου Μπένου, αυτή) "ώστε να μπορούν να παρέχουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες εξυπηρέτησης για κάθε συναλλαγή του πολίτη με το Δημόσιο" (Αυτή είναι μια άλλη ιδιότητα του Προγράμματος: όπου βλέπει κάτι χρήσιμο στην σημερινή πραγματικότητα, το διατηρεί και επιχειρεί να το επαυξήσει).
Σταματάμε εδώ, αν και ο αναγνώστης σίγουρα μαντεύει την συνέχεια: Οικονομία, Υγεία - τέτοια πράγματα ακολουθούν. Καταχρεωμένοι της φιλοξενίας αυτών των στηλών, δίνουμε ραντεβού στην αναγνώστη για την ερχόμενη Δευτέρα. Υποσχόμαστε και ένα ανέκδοτο, δε!

Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 14/7/2016.

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση