Πέμπτη, 25 Απρίλιος 2024
Ο συνδυασμός της σπασμωδικής απεργίας των δημοσιογράφων για το ασφαλιστικό τους στις ημέρες πριν, καθώς και στο ξεκίνημα της Μεγάλης Βδομάδας - μιας απεργίας που, ας είμαστε ειλικρινείς, τραυμάτισε ακόμη βαθύτερα την ήδη προβληματική σχέση εμπιστοσύνης του Τύπου με την κοινή γνώμη... - με τις ημέρες αργίας που η Πρωτομαγιά βοήθησε να τραβήξουν ακόμη περισσότερο, έκανε να ανθήσει οργιαστικά ένας δηλητηριώδης κήπος από φήμες. Βέβαια, πάλι για να μαστε ειλικρινείς, η στάση των βασικών συντελεστών της "Ελληνικής υπόθεσης" - του ΔΝΤ, των Βρυξελλών, του Βερολίνου - μόνο σ' ένα ξεκαθάρισμα προθέσεων και προοπτικών δεν βοήθησε! Η "κοφτή" άρνηση των Ευρωπαίων να δώσουν Σύνοδο Κορυφής στον Αλέξη Τσίπρα ήταν, ασφαλώς, αναμενόμενη. Όμως και πάλιν, η ακύρωση του προ-Πασχαλινού Eurogroup και η παρέλκυση του αμέσως επόμενου για τις 9 Μαΐου λειτούργησε σαν ψυχρολουσία σε μια κοινή γνώμη διαβουκολημένη στην λογική της "πολιτικής διαπραγμάτευσης" μια κοινή γνώμη που, πλέον, είναι έτοιμη να πιστέψει οτιδήποτε και το αντίθετό του.
Επρόκειτο λέει την Τετάρτη μετά το Πάσχα (και μετά την Πρωτομαγιά, που... μετατέθηκε Τρίτη 3 Μαΐου) να μην ανοίξουν οι τράπεζες, να έχουμε εκ νέου bank holiday χωρίς καν Γιάνη Βαρουφάκη και οργάνωση bail-in/κουρέματος καταθέσεων. Αυτά, την στιγμή που οι καθημαγμένες μετοχές των Ελληνικών τραπεζών "κρατούν το ίσο" επί ημέρες. Σε αντίθεση, π.χ., με το γεγονός ότι συνεχίζουν να καταγράφουν απώλεια της καταθετικής τους βάσης, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεται η απομόχλευση στα δανειακά τους χαρτοφυλάκια (αλλά "φεύγει γι αργότερα" η όποια ρύθμιση των NPLs /κόκκινων δανείων, που την απαιτούσε με ένταση, η Τρόικα αλλά και αυτή την πισωρίχνει).
Ή, πάλι, θα είχαμε ακόμη αυστηρότερη στάση του Μαύρου Ιππότη της λαϊκής μυθολογίας - του Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε - ο οποίος ωθεί, μαζί με το ΔΝΤ και τις απαιτήσεις του για νομοθετημένα "προληπτικά μέτρα", προς εκείνο που και ο Αλεξης Τσίπρας διεγίγνωσκε ως "πίεση προς Grexit" . Πρόκειται για τον ίδιο Β. Σώϋμπλε ο οποίος, σε συνέντευξή του μαζί με τον Μισέλ Σαπέν, διεκήρυσσε κοφτά ότι "εμπιστεύεται τον Τσίπρα".
A, ναι, ο Σώϋμπλε ενεργεί σε πλήρη - λέει - ευθυγράμμιση με το Ταμείο, το οποίο όμως είναι ο βασικός πυρήνας, ιδεολογικός /τεχνικός/πραγματικός, της πίεσης για σημαντική αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους. Την οποία ο ίδιος όχι αρνείται απλώς, αλλά θεωρεί ξεθεμελιωτική της Ευρωζώνης "του". Και ξέρετε... ο Σώυμπλε κυριαρχεί στο Eurogroup (του οποίου ο προεδρεύων Γερούν Ντάϊσσελμπλουμ είναι "άνθρωπός του", πλην βλέπει έναρξη των διαπραγματεύσεων για το χρέος οσονούπω) ενώ "δικός του" πάντως των Γερμανών, είναι ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ. Δηλαδή ο κλειδοκράτορας του μεγαλύτερου μέρους του Ελληνικού χρέους, ο οποίος ευθέως παραδέχεται ότι όλες αυτές τις εβδομάδες προχωρεί σε τεχνική μελέτη του τι μπορεί να γίνει/τι θα γίνει για ελάφρυνση αυτού του χρέους, άπαξ και σταμάτησε η θεολογική συζήτηση περί "κουρέματος" ονομαστικού ή αναδιάταξης/reprofiling, που να δίνει αποτέλεσμα ισοδύναμο σε παρούσα αξία προς ένα +/-50% haircut. Και α, ναι, πάλι, οι τεχνικές εργασίες στο εν λόγω ESM γίνονται με βάση καθοδήγηση που προέκυψε από το διαβόητο Washington Group, το οποίο μας στρίμωξε - λέει - στην γωνία εν απουσία μας στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ/της Παγκόσμιας Τράπεζας, θυμάστε;
Δεν θα καταπιαστούμε, δε, με την καταταλαιπωρημένη Κυβερνητική προσπάθεια - μέσα στις μέρες συσκότισης της απεργίας μας, των δημοσιογράφων αλλά και με φόντο τις συνεχώς μεταβαλλόμενες "ενημερώσεις" της που θύμιζαν αυτόν τον καιρό ανεμοδούρα: την μια βεβαιότητα ότι θα κλείσει η διαπραγμάτευση και "θα διαψευσθούν οι Κασσάνδρες", την άλλη ότι έτσι που μας στριμώχνουν οι "εταίροι" στην γωνία μάς ωθούν μέχρι και προς Grexit - να συμβιβάσει την πρακτική της, διαπραγματευτική και πολιτική, με την διαολεμένη την πραγματικότητα.
Βρίσκεται, πάλι, παγιδευμένη η Ελλάδα - η χώρα, η Κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα, η κοινή γνώμη - σε μια λογική Catch-22. Δηλαδή στο παράδοξο εκείνο στο οποίο όποιος βρεθεί πιασμένος δεν μπορεί να ξεφύγει λόγω αντικρουόμενων κανόνων. Όπως με το θρυλικό έργο του Τζόζεφ Χέλλερ, οι αεροπόροι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ζητούσαν να εξαιρεθούν ως διανοητικά κλονισμένοι από τις περαιτέρω πτήσεις. όμως, το γεγονός ότι ζητούσαν εξαίρεση έδειχνε ότι ήταν διανοητικά εντάξει (αφού προσπαθούσαν να αποφύγουν τον κίνδυνο) . άρα, δεν δικαιούνταν να εξαιρεθούν, συνεπώς όφειλαν να πετάξουν!
Σκεφτείτε το: και η Ελληνική πλευρά και οι "εταίροι" λειτουργούν υπό καθεστώς Catch-22.
Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 5/5/2016
