Παρασκευή, 19 Απρίλιος 2024
Όλο και περισσότερο, όσο ενηλικιώνεται - διότι αυτού πρόκειται - η διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους "εταίρους" της, που ξεκίνησε κι έκανε την αρχική τρίμηνη διαδρομή της σαν πενθήμερη εκδρομή Λυκείου, τόσο γίνεται φανερή η ωρίμανση. Όχι μόνο, όχι τόσο των συντελεστών, όσο των καταστάσεων.
Όπως παρατηρούσαμε και πριν δυόμιση εβδομάδες (ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ της 27ης Απριλίου σελ 28) ένα τελικό κλείσιμο της διαπραγμάτευσης θα προϋπόθετε να τεθεί στο τραπέζι ένα κλειστό πακέτο: αυτό, καταφρονητικά/υπονομευτικά, προβάλλεται ως ταπεινωτικό "take it or leave it" όμως στην ουσία θα αποτελούσε μια βαθύτερη κίνηση ετούτης της Κυβέρνησης, πώς; Με ότι έπεισε/πίεσε/έφερε σε συνειδητοποίηση τους "εταίρους" ότι αρκετά στο Πρόγραμμα για την Ελλάδα πρέπει να αλλάξουν (με πρώτιστο το πρωτογενές πλεόνασμα, που κάποια στιγμή πήγαμε να το "κερδίσουμε" σ' ένα 1,2-1,5% του AΕΠ, τώρα πάλι "σφίγγει" διαπραγματευτικά σε 2% σε απάντηση προς τις δικές μας αυτάρεσκες "κόκκινες γραμμές"). οπότε, το όποιο κλειστό πακέτο θα έχει ενσωματώσει πολλες Ελληνικές θέσεις/αντιρρήσεις.
Απλώς φαίνεται πως είναι μοίρα μας και ριζικό μας, ευθύς ως πούμε οτι θέλουμε να έχουμε εμείς την πατρότητα ενός Προγράμματος, να δειλιάζουμε στην πλευρά του - πολιτικού - κόστους. Αντί να βγει και να καυχηθεί ετούτη η Κυβέρνηση ότι πέτυχε μερικά, (πλην της προσγείωσης του πλεονάσματος, "επιστροφή" στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και ηπιότερο Ασφαλιστικό, συν "κάτι" στις ιδιωτικοποιήσεις) ότι χάνει άλλα (μεταρρυθμιστικό σοκ του ΦΠΑ, όπου πάλιν απο πλευράς βάρους για να ξορκίσουμε ένα 18% κινδυνεύουμε να έχουμε... γενίκευση του 23%!, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, μετάθεση της επαναφοράς των κατωτάτων), τρέχει συνεχώς να συμμαζέψει τις εντυπώσεις. Οπότε, είτε κινδυνεύει να φανεί ότι... ακόμη και δικές της ρυθμίσεις τής επιβάλλονται απέξω, είτε να τσουλήσει σε ρήξη - ή: σε λήξη χρόνου! - που δεν θέλει, όσο κι αν λεονταρίζουν στην Κυβέρνηση οι περισσότεροι.
Πάντως, μια ωρίμανση προχωράει. Είχε ήδη φανεί, αυτό, με την κοινή δήλωση Γιουνκέρ-Τσίπρα. Τώρα εμπεδώθηκε η εντύπωση με το ανακοινωθέν του Eurogroup της 11ης Μαΐου. Με τίποτε δεν εννοούμε ότι τα διπλωματικά λογάκια παίζουν καθοριστικό ρόλο - όμως αποτυπώνουν την ωρίμανση. Δείτε:
Ήδη στην κοινή δήλωση Γιουνκέρ-Τσίπρα, θυμηθείτε, αγγίχτηκε το Ασφαλιστικό ώστε να είναι "δίκαιο" και να "αποφεύγει την φτώχεια στην τρίτη ηλικία", αλλά και να παραμείνει "δημοσιονομικά βιώσιμο" (δεν είναι "ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, αυτό, είναι όμως ρήτρα συγκράτησης). Αντίστοιχα, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις συμφωνήθηκε να είναι "στα υψηλότερα Ευρωπαϊκά πρότυπα" και να προκύψουν "μέσω ευρείας διαβούλευσης", όμως και να είναι "μοντέρνο και αποτελεσματικό" το σύστημα που θα εισαχθεί. Τέλος, τα μισθολογικά και τα θεσμικά στην αγορά εργασίας θα στοχεύουν" την κοινωνική συνοχή" αλλά και την "δημιουργία θέσεων εργασίας", ενώ προσυπογράφηκε (από Τσίπρα, θυμίζουμε) και η λέξη-ταμπού "ανταγωνιστικότητα".
Ε, λοιπόν, σ' αυτήν την βάση ήρθαν τώρα τα λογάκια του ανακοινωθέντος στο Eurogroup. Όπου, μετά τις ανωδυνότητες του τύπου "καλωσορίζουμε την πρόοδο που έχει επιτευχθεί", υπήρξε μια άκομψη μπηχτή στην συνειδητή περιθωριοποίηση του εθνικού μας Γιάνη Βαρουφάκη (ο οποίος, βέβαια, το απεδέχθη το κοινό ανακοινωθέν...) με την αναφορά στο ότι "η αναδιοργάνωση και η βελτίωση των διαδικασιών εργασίας κατέστησε δυνατή επιτάχυνση και πιο ουσιαστική συζήτηση".
Κυρίως όμως, στην επιτάχυνση μόνος στόχος τίθεται η "επιτυχής κατάληξη της αξιολόγησης". Ύστερα, αυτό είναι απαραίτητο να γίνει "εγκαίρως", καθώς μόνον όταν η Τρόικα - καλά, εντάξει, οι Θεσμοί - καταλήξουν στην τρέχουσα αξιολόγηση, θα αποφασιστεί εκταμίευση "των κονδυλίων που εκκρεμούν στο πλαίσιο της τρέχουσας συμφωνίας" (Άρα, βρισκόμαστε πάντα και αυστηρά στα πλαίσια του τρέχοντος Προγράμματος. Και γίνεται αξιολόγηση, όχι συζήτηση ή/και ανταλλαγή "κόκκινων γραμμών"). Οι δε εκταμιεύσεις θα είναι "πιθανές", πλέον ού! Μετά απο ολοκλήρωση εργασιών που θα είναι "τεχνικές", άρα η όποια πολιτική βούληση παρεμβαίνει μετά, σε επόμενο στάδιο...
Τώρα, υπάρχει και το άρρητο του κειμένου. Τι εννοούμε; Ότι, όπως διευκρινίστηκε σε ερώτηση δημοσιογράφου - από τον καλό μας τον Γερούν Ντάϊσσελμπλουμ - η όποια εκταμίευση δεν έχει να κάνει με υπόσχεση, αλλά με εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. (Implementation-implementation-implementation, που θάλεγε και η διακριτικά απούσα Κριστίν Λαγκάρντ). Επίσης, διευκρινίστηκε με κάθε έμφαση εκείνο που όλοι γνώριζαν: ότι πολιτικά μπορεί το ανακοινωθέν του Eurogroup να "κλείνει μάτι" προς τον Μάριο Ντράγκι για χαλάρωση, όμως η ΕΚΤ θεσμικά δεν πιέζεται, ούτε νοείται να πιεσθεί. "Η ρευστότητα είναι θέμα της ίδιας της Ελλάδας": πικρό αλλά έτσι είναι. (Και τελικά... η ΕΚΤ χαλάρωσε την θηλειά. Λιγάκι. Πάντως δεν την έσφιξε άλλο).
Ωριμάζουν, λοιπόν, τα πράγματα.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Το άρθρο του Α Παπαγιαννίδη δημοσιεύτηκε στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 11.5
